JIMIWAY 2013 * OSTRÓW WIELKOPOLSKI * 18/19 .X

[Dziadek Władek]

Czytam o tych Waszych przygotowaniach na Jimiway...

Nie mogę w tym roku być wśród Was w Ostrowie, wyściskać się z Wami, z Benkiem... a nade wszystko żałuję, że nie będę "zbrajlowany" przez Stanleya i ominą mnie odwiedziny u Zygmunta...

Stanley, dokładam swoje serce do Twojego, kiedy nie będziesz go tam żałował
Zygmunt, i tak jestem sercem i myślami przy tobie - nie tylko przy okazji Jimiway

Bawcie się radośnie i piszcie o tym tutaj dużo, jak najwięcej

[JaRas]

[zakręconabluesem]

Stanley nie zmieniłam zapachu, hi,hi,hi, ciekawe, czy i tym razem rozpoznasz. Jesteś w swoich rozpoznaniach bezbłędny.
Danusia wspaniała i wyrozumiała na Twoje obmacywanki

Jak co roku organizowany jest w sobotę wypad do Zygusia.
Chętnych poproszę w piątek o kontakt, domówimy szczegóły.
Kto ma dostępne RC i TV Proart, to informuję, że będzie mógł posłuchać/poczytać/ oglądnąć wywiad ubiegłoroczny na okoliczność wizyty TV u Zygmunta oraz wydania płyty Dobry Dzień.
TV w piątek w informacjach i Zwiastunie Kulturalnym.
RC dokładnie nie wiem, mają mi przesłać link.
Do zobaczenia

[JaRas]

od jutra 365

[Stanley-1]

[lech]

[JaRas]

[Marek Kaczanowski]

[JaRas]

[blueslav]

Hej,
Czy ktos jest chetny na 1 bilet na dzisiaj, a moze i na jutro, bo ja nie dojade?

Aktualizacja Nieaktualne już

[piast]

za 2 godzinki startujemy.

[Adam Węgrzynowicz]

co mi tam popsuje wam trochę wzrok
Stasiu


NICK MOS's

[Adam Węgrzynowicz]

[JaRas]

wróciłem
cały szczęśliwy, nasłuchany całą gębą
i jak zwykle było super
piękne foty Adaś

[Stanley-1]

[kora]

Właśnie wróciliśmy
Było Absolut'nie Fantastycznie

Piękny festiwal

[rocken]

Też dotarłem

Byłem tylko w sobotę. Curtis Salgado zaśpiewał i zagrał (harmonijka) 2 godzinny koncert pełen soul-bluesa. Zero kalkulacji i wyrachowania, mimo wieku i przejść zdrowotnych zostawia kawał serducha na scenie. Świetna sekcja rytmiczna z doskonałą motoryką, naprawdę robiła różnicę (szczególnie w konfrontacji z wcześniejszymi wykonawcami). Dużo więcej spodziewałem się po partiach gitary. Curtisowi towarzyszył zespół bez sekcji dętej a więc było sporo miejsca na partie gitary które były mocno eksponowane. Gitara (moim zdaniem) zaledwie poprawna. Solówki jakieś takie "wyuczone", miałem wrażenie, że mało ma to z bluesową improwizacją wspólnego. Spodziewałem się fachowca większej klasy. Dużo więcej koloryty wprowadzały partie klawiszy i Hammonda.

O tym co podobało mi się z polskich wykonawców napiszę jutro

[ref]

Ja również dotarłem

Dziękuję Wszystkim bez wyjątku za dwa wspaniałe wieczory, pełne rozmów i muzyki. Na szybko powiem, że nie zawiedli mnie Dr. Blues & Soul ReVision, utwierdzili w przekonaniu Shoe Laces, zachwycili Wes Gałczyński & Power Train. A do pieknej krainy muzyki zza oceanu przenieśli Nick Moss Band i Curtis Salgado - obydwa zespoły w doskonałej formie, jestem bardzo zadowolony i wdzięczny, że mogłem ich wysłuchać. W pierwszym bandzie uwagę zwrócił bass, w drugim doskonała sekcja rytmiczna - czarne jest czarne i nikt nie powie inaczej

Dziękuję Adaś za profesjonalne fotografie, które przyozdobiły moje relacje na blogu, tam możecie poczytać, trochę obszerniej o wrażeniach. Pozdrawiam.

[Adam Węgrzynowicz]

Wes Gałczyński

[Roj]

"Wypiliśmy fajną kawę w jesienią pomalowanym ogrodzie" - ładnie napisane

[kora]

[Stanley-1]

[olastone]

I jak zwykle ...to były cudowne dwa dni pełne bluesa i wzruszeń.
I jak zwykle... znów cały rok trzeba czekać na kolejną edycję. Benku! Dziękujemy

[JaRas]

[Stanley-1]

[Stanley-1]

[paul david]

Myślę, myślę i wiem, że nie zdołam przelać tutaj tego co, w głowie, po tylu gościach jest. Każdy z pozytywną energią, której nigdy za wiele. . . Wielkie emocje
Serdecznie dziękuję Wszystkim, którym moja osoba nie jest obojętna. Wszystkim, którzy mnie wsparli i nadal pomagają. Czesto o Was myślę bo, to dodaje mi sił.

Szczególnie kłaniam się tym, którzy byli u nas w domu! Wg kolejności odwiedzin, żeby było sprawiedliwie, ha, ha!

Sobota.
Stan Antośkiewicz i Janek, basman Łajdaków -dzięki za pamięć, skromność, dobre słowo i Ciechana mocnego!

Grażyna i Zdzisiu Paterczykowie - dzięki za spontaning małżeński/nie do podrobienia/, zaangażowanie, płyty i spełnianie moich życzeń!

Asia z Milanówka - mam nową Znajomą i za to dzięki!

Niedziela.

Sławek Wierzcholski z całym zespołem Nocna Zmiana Bluesa/Witek, Grzegorz, Maras, Piotr/ - dzięki za mistrzostwo w domowych warunkach, życzliwość, wsparcie, płyty, poczucie humoru i zwyczajność!
Nawigatorem całej akcji była zakręcona bluesem Grażynka, której całusi ślę!

Kora i Adaś - dzięki za pamięć, miłe słowa, nadawanie na szczerej fali, słuchanie i poczucie humoru z uśmiechem na twarzy!

Stanley i Danusia - dzięki za pamięć, humor i spontaniczne kolorowanie zwykłej codzienności. No i oczywiście za dobry dotyk, ha, ha. Stanley, kiedy przestałeś mnie głaskać po dłoni, poczułem się jak niemowlak odstawiony od piersi! ha, ha, ha! Śmiech ujmuje trochę bólu, prawda?

Dziękuję Benedykcie!

Pozdrowienia dla czytających ten wpis, wstukiwany przez pięć godzin/pół godz. -obiad/, dolną wargą moich ust.


Dziękuję mojej Hani!
Dziękuję Michałowi za foty i Magdzie za uśmiech!

Paul David

[zakręconabluesem]

Podziękowania dla Benka i współorganizatorów, którzy przyczynili się do tego,że jak co roku, tak i tym razem przeżyłam niepowtarzalne chwile w Ostrowie Wlkp na Jw Festiwalu
Byłam pod sceną na każdym koncercie, chociaż od czasu do czasu musiałam się zresetować, ale po kilku minutach wracałam

Ekspresja wykonawcza Benka to majstersztyk


Danusiu + Stanley to dla Was z buziakami ode mnie


Specjalne podziękowania dla Sławka Wierzcholskiego i Nocnej Zmiany Bluesa, którzy spełnili marzenie Zygmunta Garlika. Wystarczyła jedna, krótka rozmowa, żeby wyrazili zgodę (tak jak dotychczas każdy z muzyków o to poproszony) i odwiedzili Zygmunta w niedzielę rano przed wyjazdem z Ostrowa przesuwając o godzinę swój wcześniej zaplanowany wyjazd. Zagrali u niego , czym sprawili mu ogromną radość. Radość na twarzy Zygmunta bezcenna

[kora]

[rocken]

W tym roku moja największa motywacja, aby wybrać się na festiwal do Ostrowa Wlkp. był zespół, który zagrał drugiego dnia na małej scenie. To już wspominany w relacjach pofestiwalowych Wes Gałczyńskiego&Power Train. Ostrów wydawał się jedną z niewielu możliwości posłuchanie w warunkach „live” a jednocześnie relatywnie niedaleko. Choć może nie tak nie daleko jak dużo łatwiej ze względu na lepsze drogi.

Z graniem a przede wszystkim wokalem Wes’a Gałczyńskiego pierwszą styczność miałem we wrześniu 2011 roku dzięki audycji Tomasza Kotyli „Jazz Rockowa Płytoteka” w której Robert Lenert prezentował nagrania wykonawców konkursowych festiwalu Galicja Blues 2011. Od tamtego czasu jest to dla mnie najciekawszy wokal, jaki pojawił się od bardzo wielu lat na polskiej scenie bluesowej i około-bluesowej.

Miałem trochę obaw jak wypadnie granie i śpiew Wes’a w konwencji „Power trio”. Filmiki na YT były dla mnie mało przekonujące i zdecydowanie bardziej podobało mi się to, co robi w formule „one man show”.

Występ w Ostrowie rozpoczęli od rockowego „Saturday Night Special” z repertuaru Lynyrd Skynyrd i sekcja rytmiczna potwierdziła, że nie bez powodu przybrali nazwę „Power Train”. Bas i perkusja bardzo zwarcie i miarowo nadawały kopa i energii. Również kilka bluesowych standardów takich jak „Drop Down Momma” i „Stop Breaking Down” potraktowanych zostało z siłą rozpędzonego pociągu. Ku dużej uciesze publiczności było też przebojowo między innymi za sprawą coveru „Doom and Gloom” Rolling Stones.

Wes upodobał sobie szczególnie technikę gitarową gry slide, więc nie mogło zabraknąć Elmora Jamesa i takich standardów jak „It Hurts Me Too” oraz „Blues Before Sunrise”.

Świetnie do tego, co robi pasuje postać Seasick Steve’ego. I właśnie jego utwór „Back in the Dog House” został wykonany na trzy strunowym Defilu typu hollow-body.

Reakcja publiczności wymusiła dwa bisy, w których usłyszeliśmy ponownie stonesowski „Doom and Gloom” oraz ciekawą interpretację „Come Together” gdzie mocno fuzzowana gitara i transowy riff mogły przywoływać na myśl Gary Clarka jr. Mimo świetnego przyjęcia ze strony publiczności rozpoczynające się koncerty na dużej scenie nie pozwoliły na więcej. Choć krótko raczej jak na warunki festiwalowe nie było, ponieważ grali pełną godzinę.

Jeśli chodzi o minusy, to moim zdaniem zespołowi brakuje jeszcze trochę spójności repertuarowej oraz większej ilości autorskiego materiału, a także dramaturgii i dynamiki (szczególnie sekcji rytmicznej) podczas koncertu. Lata spędzone przez Wes’a w New Yorku robią swoje i słychać dużą swobodę w wykonywaniu repertuaru anglojęzycznego jak również brak naleciałości i podejścia do tematu z perspektywy rodzimej sceny bluesowej. Mimo dość ostrego podejścia do materii bluesowej czuć wyraźnie w tym właściwe i słuszne korzenie. Jeśli miałbym dla zobrazowania granie Wes’a&Power Train do czegoś odnieść moim zdaniem byłoby to najbliżej blues-rockowego Johnny Wintera i trochę elektrycznego Seasick Steve.