Okolice Bluesa

Ja też wolę "czystą" od tej (whisky) "wody na myszach" ale….

w muzyce w większości bardziej interesują mnie zawodowi muzycy, grający na zawodowych instrumentach oraz żyjący muzyką i z muzyki. Uważam, że scenie muzycznej nie zbyt dobrze robi to, że przeważająca ilość to urzędnicy, pracownicy fabryk którzy w okresie wiosenno-letnim wieczorami są angażowani na różnych festynach jako "polskie postacie bluesa".

Chciałbym tylko być dobrze zrozumiany bo nie chodzi mi o jakieś wyśmiewanie kogokolwiek ani też zniechęcanie do muzykowania. Uważam ,że jedną z bolączek polskiej muzyki jest właśnie to, że jako społeczeństwo jesteśmy zupełnie niemuzykalni i brakuje tradycji muzykowania. I tu widzę największy problem z całym tym swingiem, groove, poczuciem rytmu....etc.

I trochę też przez to, jakby było u nas odwrócone to do góry nogami, że ktokolwiek zaczyna wydobywać jakiekolwiek dźwięki potrafi znaleźć kilku którzy próbują mu wmówić, że może zostać "gwiazdą" i robić to "zawodowo" i często problem widzę nie tylko w samych ludziach muzykujących tylko tych którzy w koło się kręcą próbując komuś namieszać w głowie.

Oczywiście zdaje sobie sprawę, że życie nie jest czarno-białe podobnie jak i muzyka. Naturszczycy dodają często wiele "smaku", świeżości i może być to równie ciekawe i interesujące. Jednak powinien to być wyjątek a nie reguła.

Aby nie rzucać nazwiskami muzyków, powiem tak, bardzo lubię „kamieniarza-aktora-pisarza” Jana Himilsbacha jednak Mroczek i Cichopek zupełnie mnie nie przekonują

W całości bym się podpisał pod wpisem rockena. Muzykowanie to zajebista pasja, sam brzdękam sobie w domu, bo mnie to relaksuje, ale do głowy by mi nie przyszło aby wyjść z tym do ludzi, bo wiem jak olbrzymia przepaść dzieli takie granie od dobrego zawodowego muzyka. Zdarzają się oczywiście genialni naturszczycy z dużą siłą artystycznego rażenia, ale to są wyjątki, a nie reguła.

Ja znam tylko 3 osoby w Polsce, o których mogę powiedzieć,ze są bluesmenami .
Swego czasu był to Paweł Ostafil, obecnie - Marek Wojtowicz ,no i bezsprzecznie Adam Kulisz, który właśnie w języku polskim doskonale oddaje istotę bluesa , zwłaszcza w okresie ,gdy grał z Karkoszką (to perkusista, który moim zdaniem , bezsprzecznie czuje bluesa )


Jest kilka ciekawych polskich zespołów, które czerpią z bluesa i robią dobrą muzykę .
Bluesem bym tego jednak nie nazwała .

Jak obserwuje to, co dzieje się za Wielką Wodą ,dochodzę do wniosku,ze za lat 10-15 ( gdy już zabraknie mistrzów starego pokolenia ),blues amerykański i europejski zrówna się swym poziomem . Amerykanie stracili serce do bluesa, młode pokolenie nie chce grać bluesa,udziwnia go i spłaszcza . Co dziwne , to właśnie Europejczycy próbują ocalić bluesa w pierwotnej formie , ale póki co, wychodzi im to kwadratowo. To nie jest ich wina, po prostu nie czują tego tak jak ich idole ,choć na pewno bardzo by chcieli .
Innymi słowy - jesteśmy "sto lat za murzynami" i to dosłownie .
Kiedyś na pewno ich dogonimy

Gabriels moim konikiem jest blues akustyczny, jestem w nim rozkochana
Duet Przytuł i Kruk - nie przekonuje mnie , dla mnie Oni nie są autentyczni, prawdy w tym nie dostrzegam, nie ma tego czegoś,siłują się jak mogą, ale ja tego nie kupuję .
( choć, prywatnie, to fajne chłopaki )

No to teraz macie prawo po mnie pojechać Wszak naraziłam się

Tobie Korcia to chyba ciężko dogodzić

Absolutnie nie ja wiem, co mi się podoba i nie mam problemu z wyborem
Nagranej muzyki,są całe kilometry, do końca życia będę ją odkrywać, ale nie nie dam się nabrać na to ,że "pastowany kaban, jest dzikiem "

Ciężka sprawa. Tylko trzech bluesmanów. Ale pamiętam, że grałaś kiedyś w dźwiękowych Bogdana Szwedę i to chyba blues był. Przypominam sobie, że wypowiadałeś się o tej muzyce, o jego wokalu bardzo pochlebnie. Czy Szweda nie jest wg twojej opinii bluesmanem, mimo,że podobają ci się jego bluesy ? Z kolei Wojtowicz chyba działał ci na puder, mimo to podajesz go jako jednego z tej twojej trójcy. Jaki jest klucz do tego zamka ?

Szweda i owszem , ale tylko w akustycznej osłonie w projekcie Schau Pau Acoustic, później, to już tak ... no, na rockowo ,tak sobie (moim zdaniem )

Wojtowicz ciągle działa mi na puder ale to nie ma nic wspólnego z jego muzyką

[quote="kora_"]Ja znam tylko 3 osoby w Polsce, o których mogę powiedzieć,ze są bluesmenami .
Swego czasu był to Paweł Ostafil, ......

miło że wspomniałaś Pawła Ostafila
szkoda że się wycofał
kiedyś nagrałem w Krakowie dwa koncerty
jeden Pawła......jego klasyczny recital bluesowy
a drugi Jacka Skubikowskiego
ten, występując z samą gitarą
zrobił mix bluesa z amerykańskim folkiem
bluesy w jego interpretacji
nie odbiegały od interpretacji Pawła
mam te nagrania w archiwum radiowym
kiedyś przypomnę je w moich "songach bluesach i balladach"
warto tego posłuchać

Witam, pozwalam sobie wejść do tej dyskusji która jest bardzo ciekawa. Sczególnie zdanie Rocken'a: "Uważam ,że jedną z bolączek polskiej muzyki jest właśnie to, że jako społeczeństwo jesteśmy zupełnie niemuzykalni i brakuje tradycji muzykowania" podsumuje doskonale w czym jest problem. Problem polega właśnie na tym że, niewiadomo dlaczego, strasznie niedoceniamy naszą historię -w tym przypadku muzyczną-. Mamy za sobą wieki tworzenia głębokiej boskiej muzyki. Mam na myszli od wielkich kompozytorów do muzyki ludowej. Naród bez tradycji muzykowania nie istnieje. Po prostu. Mamy inną która nie jest ani gorsza, ani biedniejsza ani mniej "muzyczna". Podchodzimy do muzyki "innich"-(wytłumaczę później dlaczego cudzysłowem piszę) z kompleksem który nie ma powodów zaistnieć. I najgorsze jest to, że często zakładamy kapele mając, może nieświadomie, ten kompleks w głowie!I Z tego wynika właśnie coś takiego jak "nieudane małpowanie" amerikańskich bluesmanów. Oczywiście Blues urodził się w Stanach, o jego korzeniach wszyczy wiemy. Ale wielcy Bluesmani jak Muddy Waters, B.B. King itd, zrobili wszystko co mogli żeby ta muzyka już nie była tylko muzyką dla czarnych ale żeby stała się muzyką i tyle, żeby też biali ją grali, poczuli, doceniali. Oni zrozumieli że Muzyka jest jedna. Jak ją gramy używając pewne sasady harmoniczne, melodyczne, bądź rytmiczne, to wedy nazywamy ją "bluesem", "jazzem", itd. Więc jak stwierdzimy że bluesa powinni grać tylko amerykanscy Czarnoskórzy (albo jak czasami tak ostro się angażujemy w określeniu czym jest blues), dla mnie to znaczy robić krok wstecz. Jest jakby powiedzieć że oni wogóle nie powinni grać tarantellę, że napewno i tak będą brzmieć gorzej niż jakiolwiek dziadek z Salento. Bzdura! Steward Copeland (ok, nie jest murzynem, ale zawsze Amerikaninem) ją gra i zna niesamowicie, był dyrektorem festiwalu "Noc Taranty" we Włoszech. Pozwalam sobie tak pisać, bo mieszkam w Polsce od paru lat, od samego początku mojego pobytu spotykałem mnóswo niesamowytych muzyków. Oni są niesamowici bo na szczęście nie myślą jak niektórzy, nie mają tego kompleksu (nota bene, ten kompleks oczywiście nie jest tylko tu, też u mnie we Włoszech tak mniej więcej często wygląda). Nie mają z założenia coś takiego jak "i tak nie da się". Jak zrozumiemy że Muzyka jest nasza, jest jedna i jest -przede wszystkim- święta, że umiemy, bo jesteśmy Ludźmi, ją czuć i grać, (Polscy) wykonawcy będą doceniani tu jak im się należy. Młodzi muzycy będą grać bez barier, będą się pozbyć z ciężarem i zagrać tak jak oni czują. Może nie będą grać jak Skip James? AMEN! Po co mają tak grać? Muzyka się rozwija! i my z nią.

-Michele

Rocken do tablicy.