Indigenous "Vanishing Americans"

[posener]

Mato Nanji kontynuuje "wzmożenie" twórcze, z którym mamy do czynienia w ostatnich dwóch latach. Po dwóch krążkach firmowanych lub współfirmowanych jego nazwiskiem w 2012 otrzymujemy kolejną płytę Indigenous. Po raz kolejny jest to solidna dawka (13 kawałków) solidnego blues rocka. Część materiału ciąży w stronę rocka, część w stronę bluesa. Te drugie moim zdaniem, są zdecydowanie mocniejszą stroną tego krążka. Dominuje klasyczne trio, klawisze pojawiają się rzadko, natomiast amatorzy gitarowego grania będą mieli słuchając tej płyty dużo radochy. Gitarowy styl Mato jest syntezą szkoły Henia i grania Claptona. Mnie szczególnie ucieszyła spora ilość dźwięków kojarzących się z Claptonem z czasów, w których grał nieco bardziej energicznie niż teraz W sumie bezpretensjonalny materiał, nie udający czegoś czym nie jest, nie powalający z nóg oryginalnością kompozycji czy wyrafinowanymi aranżami, ale pełen zdrowej, autentycznej energii. Ostatnie płyty możemy traktować jako swoisty tryptyk - nie wpadając w euforię mogę powiedzieć, że najnowsza propozycja jest dla mnie najbardziej przekonywującą z tego zestawu. Jeżeli chodzi o płodność Mato dorównuje ostatnio JB. Zobaczymy, który z nich wymięknie jako pierwszy, ale Joe pod tym względem wydaje się nie do zdarcia.


1 Everything You Need
2 Lovely Road
3 Don't Let Them Drive You Away
4 Gold Hearted Woman
5 Take Me Back
6 Can't Cry No More
7 Now That the Sunshine is Gone
8 In my Sights
9 Always With You
10 Dark Days
11 Don't Be Afraid
12 I'll Keep Standing
13 Moon Is Rising