Okolice Bluesa

No to już mamy zamówienia na całe dwie sztuki. I to w ciemno! Warto działać.
A tak poważnie - czy muzycy wydający własnym sumptem swoje płyty mogliby pochwalić się wielkością sprzedaży - chodzi o ilość sprzedanych egzemplarzy? Bo kompletnie nie jestem zorientowany.
Chociaż szału pewnie nie ma ...

Jeśli chodzi o mnie to szał jest słowem zupełnie nie na miejscu, ale skoro robię to od jakiegoś czasu by móc dzielić się tym z innymi to w moim przekonaniu ma to sens, ale kasy z tego nie było, nie ma i nie będzie.
Nie chciałbym tutaj uzewnętrzniać takich spraw, bo nie o tym jest ta zakładka, ale dziwi mnie po trosze że ludzie gadają, klepią po ramieniu i nic z tego nie wynika...sam kupuję płyty i jeśli coś mi się podoba to i tak prędzej czy później to kupię. Wiadomo że nie na wszystkie płyty które chciałbym mieć mam i kupuję...podchodzę do tego ostrożnie i z rozwagą priorytet ma zawsze wykonawca rodzimy, wiem ze w ten sposób wspieram jego działania i pozwalam na dalszy rozwój i kolejne płyty, to ważne.
Młodym pozwala to uwierzyć w siebie i nabrać rozpędu w działaniu, "starym" nie tracić wiary we własne siły i wytrwałości w znajdywaniu w sobie kolejnych pokładów twórczej niezależności.

Kanczenconga- jeśli chcesz znać zapotrzebowanie na płyty polskie, to wróć do tematu: "Wyniki-
Polska". Poczytaj uważnie przebieg dyskusji i wyciągnij wnioski. Sam napisałeś tamże: "miarę
trzeba znać". Jeśli dotyczyło to miejsca polskiego bluesa w świadomości bluesfanów z forum, to
właściwy wniosek. Miarę trzeba znać. Będę złośliwy teraz i rozwinę temat: miarą jest dwie osoby
chętne kupić płytę z wymarzonego twojego projektu. Może jeszcze dwie, albo nawet dziesięć. Ale
chyba nie jest to porażająca ilość? Więc pomyśl, czy warto topić kasę? OlekBlues już coś wyjaśnił
odnośnie tematu.
Chyba, że... Chyba, że pomalujesz artystę na czarno, dorobisz mu właściwe pochodzenie (nie musi
być koniecznie znad Missisippi, może być Belgia, albo Australijczyk z Austrii) i dobre nazwisko, np.
Paul Woostafeel...
Sam przyznasz, to już brzmi!!! Może nie tak dobrze, jak np. Leon Hendrix lub Nico ZZ, ale to już KTOŚ!
Jeszcze raz posłużę się twoim cytatem: "a tak poważnie - dystansu do rzeczywistości... życzę".

Wujku - masz rację, nie zarobię na tym projekcie ani grosza, bo to projekt niezarobkowy. A nawet dołożę, choć pewnie rozsądniej byłoby zainwestować w "najnowszy model pobiedy". Ale, no co tu dużo gadać, specjalnych życzeń wobec życia już nie mam, tylko jeszcze TA płyta.

A jak będzie mało egzemplarzy - to łatwiej będzie mistrzowi na każdym egzemplarzu złożyć autograf. Jak widzisz - u mnie szklanka zawsze do połowy pełna Może to choroba jakaś, ale czniam, do lekarza nie pójdę. I dystans - mam wrażenie - zachowuję . I świadomości bluesfanów w żaden sposób nie deprecjonuję.

A przy okazji - zgodzisz się ze mną, że słowo "fan" jakoś do bluesa nie pasuje ?

PS A wiesz, że Paweł Ostafil dawno temu przebrał się za Murzyna? Full make-up i te sprawy. Było to z okazji jakiegoś benefisu w Teatrze STU. Zagrał wtedy "Corrinę".

Kora - pewnie tak. Natomiast jak znam życie - Paweł Ostafil nigdy o fakcie zaistnienia jego płyty ze sceny nikogo nie poinformuje, gdyż jest mu kompletnie obca - wszechobecna dziś - autopromocja.
Jak już będzie tak daleko, to poproszę Cię, żebyś wyszła na scenę i uświadomiła naród.

Kora - byłem na zeszłorocznym BluesRoads, nawet pamiętam jak z Adamem podeszłaś do Pawła Ostafila (rozpoznawalni jesteście ) ...
Znam Pawła Ostafila od kilku dobrych lat, przegadaliśmy do świtu dziesiątki nocy, potem spotkanie i koncert w Głogówku u Stacha .... no ale to temat na osobny wątek.
Płyta zawierać będzie nagrania z koncertu w Teatrze STU z 1993r. Pierwsza część to solowy, akustyczny występ, druga część to muzyka z towarzyszeniem elektrycznego zespołu złożonego m.in. z braci Ścierańskich.

Rozbeczania - jak mówisz - żadnego nie rejestrowałem, muzyka jest po to, żeby czasem się rozbeczeć.
Na schodach przed Żaczkiem Was widziałem.
Tak, to było przy okazji urodzin RD.
A najmocniejszym argumentem było, mam wrażenie, to, że "Danusia i Stachu to są świetni ludzie i i i tak dalej".
No i Foka może sobie w cv napisać, że grał z Pawłem Ostafilem i Pawłem Ścierańskim. No bo grał, świadkiem jestem.

Witajcie, przeglądając tematy na forum zauważyłem ten wątek. Pozwolę sobie wrzucić swoje trzy grosze

Dla mnie najważniejsza jest różnorodność i pokazywanie bluesa także przez pryzmat artystów, którzy z tą muzyką nie są kojarzeni a moim zdaniem w ich filozofii tworzenia muzyki i grania jest więcej z bluesa niż u wielu współczesnych zespołów dumnie nazywających się bluesowymi. Zresztą dla każdego bluesowy ideał znaczy co innego. Dla mnie punktem odniesienia byli, są i będą tacy artyści jak Son House, Robert Johnson, Bukka White, Skip James. Od lat artyści innych gatunków muzycznych inspirowali się tymi muzykami więc dlaczego ich nie prezentować na bluesowych festiwalach?

Tu pojawia się zarzut, że bluesowy festiwal ma za patrona najpierw Świętej Pamięci Jarka Śmietanę a później Wojciecha Waglewskiego. Myślę, że ci którzy znają nasz Festiwal Bluesroads wiedzą, że w tym szaleństwie jest metoda Bo Kraków przez ostatnie 5 lat stał się mocnym bluesowym punktem na polskiej mapie. Do czego szczerze wierze przyczynił się Bluesroads Festival. Krakowskie młode zespoły podbijają Polskę pozwolę sobie wymienić niektóre z nich Hard Times, Krakow Street Band, Gruff, Cheap Tobacco, Levi, Willy Blake. Bluesa gra się w około 10 klubach, co jest dla mnie czymś fenomenalnym.

Pokazujemy artystów niebluesowych w około bluesowych repertuarach obok 100% bluesowych. Tacy artyści jak Maja Kleszcz ( śpiewająca teksty Bogdan Loebl ), Natalia Przybysz ( utwory Janis Joplin), Wojciech Waglewski, Jarek Śmietana, zestawieni z bluesowymi artystami takimi jak Paweł Ostafil, Corey Harris czy Outsider powodują, że do bluesa trafia nowa publiczność, która często dotąd wystrzegała się bluesa jak ognia. To jest nasza metoda na pokazywanie bluesa, która może się oczywiście podobać lub nie.

Idziemy też o krok dalej, dajemy coś więcej niż tylko koncerty. Chcemy aby ludzi rozumieli jak kształtowała się ta muzyka, skąd pochodzi aby przyszli na koncerty merytorycznie przygotowani. Stąd w programie festiwalu od początku istnienia znajdują się warsztaty, wykłady o tematyce bluesowej, wernisaże z opracowanymi zdjęciami z Biblioteki Kongresu USA. Stawiamy na otwarte umysły, które same potrafią oceniać i słuchać.

Zapraszam wszystkich na tegoroczną edycję Bluesroads 8 - 11 maja w Krakowie. Wystąpią m.in. Corey Harris, Son of Dave, Waglewski Fisz Emade, Krakow Street Band. Myślę, że poczujecie o co nam chodzi

PS.
Po usłyszeniu płyty "Matka, Syn, Bóg" Waglewski Fisz Emade z czystym sumienie zaproponowałem Wojciechowi Waglewskiemu patronat nad naszym festiwalem. Rock wraca do korzeni

Naprawdę trzeba otwartego umysłu żeby zwalczyć "inż. Mamonia" i zrozumieć że, można inaczej. W końcu to ta sam opowieść. Czasami szyld mocno uwiera jaźń.