Ja tez nigdy nie potrafilem sie przekonac do T-Bone'a Walkera. Jakos tak kojarzyl mi sie z rozrywkowym graniem "pod sledzia" na statkach przemierzajacych Missisippi. 
Kiedys mialem ciekawa dyskusje na pw. z Kora. Dotyczyla koneksji Jazzu z Bluesem. Chyba osiagnelismy konsensus
Dla Pana Leopolda Tyrmanda, postaci napewno zaslugujacej na szacunek, blues i jazz byly tozsame. Blues byl dla niego integralnym gatunkiem jazzu. Robert Johnson byl dla Pana Leopolda znaczaca postacia na scenie jazzowej. Z ciekawostek: Pan Leopold nigdy nie uznal elektrycznego bluesa. Jego prawo.
W swiezo wydanym z inicjatywy BBC, bardzo fajnym magazynie "100 Jazz Legends"
Najwazniejsze postacie Jazzu uporzadkowane sa alfabetycznie. Pomiedzy Rahsaanem Rolandem Kirkiem a Charlesem Lloydem znalazl sie Leadbelly.
Pisza iz od niego zaczel sie burzliwy rozwoj gitary w jazzie. Byl pierwszym na drodze ktora poszlo pozniej wielu.
Zgadzam sie z Kora. Jazzmani zawsze szanowali bluesa i zawsze potrafili interesujaco i porywajaca go grac. Jeden z moich jazzowych ulubiencow Archie Shepp powiedzial w wywiadzie:
"blues to jeden z najwazniejszych elementow mojego muzycznego warsztatu"
W latach 60/70 wszystko bylo prostsze. Bluesman to byl bluesman, a zespol rockowy byl zespolem rockowym. Pamietam wypowiedz radiowego dziennikarza z trojki {zapamietalem bo dotyczyla niezwykle wtedy dla mnie wazkiego wydarzenia}
Brzmialo to tak:
"Znakomity bluesman John Lee Hooker nagral plyte z zespolem rockowym Canned Heat" i wszystko jasne
Kocham Canned Heat lecz byl to bez watpienia zespol rockowy, bardzo fajnie grajacy bluesowe kawalki. Moim zdaniem o niebo lepiej od wszystkich wspolczesnych blues-rockmanow.
A w przyszlosci spodziewam sie znalezc duzo wiecej ciekawych i nowatorskich nutek bluesowych w jazzie jak w rocku. Tak juz mam
