Okolice Bluesa

Aby nadać nieco pikanterii zakładce ,postanowiłam poruszyc temat fat possumowych brzmień.
Sądzę,ze jest wśród nas wielu,którzy gustują się w surowym, brudnym ,transowym brzmieniu,jak również wielu tych, którzy chcieliby się zaznajomić z tematem.



Fat Possum jest wytwórnią płytową założoną w 1991 roku,przez dwóch współpracowników pisma "Living Blues".Początkowym założeniem wytwórni było nagrywanie bluesa rozbrzmiewającego w barach i juke jontach w Missisipi.W efekcie czego nagrań swoich dokonało wielu znakomitych muzyków bluesowych.

Wytwórnia F.P. publikowała też reedycje nagrań
Roberta Pete'a Williamsa,Mississippi Freda McDowella,czy Scotta Dunbara.

F.P wydała również serię płyt ( gratka dla kolekcjonerów wiejskiego bluesa) zawierających unikalny materiał zgromadzony przez George'a Mitchella.
Usłyszeć na nich mozna - Cecila Barfielda,Leona Pinsona,Lonzie Thomasa,czy Big Joe'ego Williamsa i Buddy'ego Mossa



linki poglądowe

RL Burnside
http://www.youtube.com/watch?v=GgsC1WlAzWE

T-Model Ford
http://www.youtube.com/watch?v=2ogKiMUvcxM

Robert Belfour
http://www.youtube.com/watch?v=d_Es_oKzC44

Junior Kimbrough
http://www.youtube.com/watch?v=lm06GowX3gU

Cedell Davis
http://www.youtube.com/watch?v=G-tq8bzWsAQ

Joe Callicott
http://www.youtube.com/watch?v=Uj2wXCiJ9XM

Kenny Brown
http://www.youtube.com/watch?v=NbEGKLhoyQM


Co sądzicie na temat tej muzyki? Jak ją odbieracie? Może macie jakieś ulubionych wykonawców ,linki mile widziane.

Oczywiście rozmowy w typowo bluesowym klimacie

Nigdy nie odbieram muzyki przez pryzmat danej wytwórni i zazwyczaj nie interesuje mnie jaka wytwórnia wydała płytę, która mi się podoba. Jakiś czas temu Kora wspomniała chyba w minikonkursikach bluesowych, że warto posłuchać nagrań z tej wytwórni. Po znalezieniu strony okazało się, że część artystów, którzy nagrywają dla Fat Possum np. RL Burnside czy Junior Kimborough jest mi znana i lubię ich muzykę ale przy okazji poznałem też nagrania innych wykonawców, które przypadły mi do gustu jak: Little Axe czy Fiery Furnaces.
Rzeczywiście muzyka ma transowe brzmienie, i może nie być łatwo przyswajalna ale gdy się w nią bardziej zagłębi, to nie można sie od niej oderwać (przynajmniej ja tak mam).

A ja mam pytanie: jak oceniacie "Sweet Tea" Buddy Guya, na której znalazły się utwory oryginalnie nagranie przez muzyków z Fat Possum?
Ja sam miałem mieszane uczucia, a wiem, że dla niektórych to było wręcz świętokradztwo...

Sweet Tea jest dla mnie jedną z ulubionych jego płyt.Jest tam imponujące brzmienie,takie troche "stoner" blues,wydaje mi sie w pełni oddające założenia Fat Possum,tylko trochę w bardziej ciężkiej formie.Buddy świetnie się sprawdził w takim wcieleniu "heavy" bluesa.

Lubię to brzmienie, ale nic więcej nie umiem powiedzieć bo się nie znam - ja tylko słucham

Heh, świetne.

Jeszcze taki "trans" będzie miał swoją drugą (trzecią?) młodość w muzyce...

Jak dla mnie to mogliby grać tak bez przerwy nawet przez godzinę

zazdroszczę tej naklejki

______

POLECAM FILM





_______

fragmenty znajdziecie tutaj:

T-model Ford Interview - 2 części

http://www.youtube.com/watch?v=8zsUknf0eB4
http://www.youtube.com/watch?v=7NNwrqXn ... re=related


Rewelacyjny dokument. Szczególnie fragmenty z CeDell Davis. Nagrywany dość amatorsko, ale ogląda się doskonale. Przewraca sposób patrzenia na tą muzykę, coś pięknego. Kto nie wiedział...musi zobaczyć. Nie radze szkolić na tym filmie języka angielskiego


You See Me Laughin' is a full length documentary that takes a look at the often untamed lifestyles of the last great North Mississippi bluesmen and the Oxford, MS based label- Fat Possum Records- that struggles to record them. The film is an exciting collage of exclusive interviews, live performances and personal anecdotes. It includes rare, black and white footage of RL Burnside from 1974...

a na podgrzanie klimatu, z jednej z recenzji:

Great stuff and a lesson to all the Eric Clapton wanabees...
..
Jak nie znajdziecie w sklepach to da sie coś zrobić. Piszcie

Ja rowniez ciesze sie, ze pojawil sie taki temat. Dlaczego? Poniewaz wytwornia Fat Possum jak inna przyciaga lub tez zaciaga w swoje szeregi nietuzinkowych wykonawcow. W pewien sposob laczy nowoczesne brzmienia z nutami sprzed wielu lat.
R.L. Burnside, Johnny Farmer czy Little Axe lacza wspolczesne dj'owskie sample z korzennym bluesem, a takie postacie jak showman Bob Log III ze swoim niezwyklym image scenicznym (hmmm ciekawe czy ktos widzial go bez kasku) dodaja calosci niezwyklych smaczkow.
Oczywiscie ortobluesmani moga byc czasami zdegustowani takim podejsciem do sprawy i postawia tlusty i gruby krzyzyk na wiekszosci wykonawcow z tej stajni.
Dla mnie osobiscie jest to znak tego, ze blues sie rozwija, ze ciagle jest inspiracja, a nie pieknym zapomnianym przez wielu jezykiem, ktorego uczy sie i slucha garstka zapalencow. Nie oszukujmy sie, blues jest muzyka dosc niszowa w porownaniu do wszechogarniajacej komercji pop'owej. Dlatego mysle, ze Fat Possum swietnie wpasowuje sie w dzisiejsze trendy i moze stanowic dobra alternatywe. Martwi mnie tylko, ze paru kolegow z tej stajni pojechalo grac w bandzie u sw. Piotra i poki co nie bedzie mi dane uslyszec ich nowych dokonan. Ale to tylko kwestia czasu
Tak na marginesie dodam, ze R.L. Burnside dlugo gral i tworzyl mocno "korzennego" bluesa dopiero spotkanie z John'em Spencerem zaowocowalo pierwsza plyta z nowym brzmieniem "A Ass Pocket of Whiskey" , ktora zreszta polecam . A "Rodzina Sporano" spowodowala, ze nagle ponali go nawet w Polsce. Magia TV ...
Tak jak napisala kolezanka Kora jest sporo skladanek Fat Possum'owych.
Dla leniwcow podaje np.
Various Artists: Darker Blues 2003 Fat Possum

czy tez film "Deep Blues" (moze bardziej o Memphis, o piedmontowcach), ale z wykonawcami ze stajni Fat Possum.

Pozdrawiam

Barszczak

Info z bluestown.blogspot... :
Cast: :"Big" Jack Johnson Roosevelt "Booba" Barnes Junior Kimbrough Jessie Mae Hemphill R.L. Burnside Booker T. Laury
Lonnie Pitchford Jack Owens Bud Spires Jessie Mae's Fife and Drum Band Wade Walton Dave Stewart Robert Palmer - Narration
Tracks:
Memphis blues / Booker T. Laury
Jumper on the line / R.L. Burnside
Bouncing ball / Jessie Mae's Fife and Drum Band
You can talk about me / Jessie Mae Hemphill
Junior, I love you (All night long) / Junior Kimbrough
Heart broken man ; Ain't goin' to worry about tomorrow / Roosevelt "Booba" Barnes
Catfish blues ; Daddy, when is mama comin' home? / Big Jack Johnson
The devil ; Hard time killin' floor blues / Jack Owens and Bud Spires
Johnny stole an apple ; If I had possession over judgement day ; Come on in my kitchen / Lonnie Pitchford.

Dla leniwych, ale chętnych podaję przyjazne namiary:




polskich napisów - brak, ale przecież muzyka tu najważniejsza
(moderatorzy dla dobra sprawy niech przymkną oko )

Witam,

Chcialem sprostowac info odnosnie "piedmontowcow" jako ze zmusiliscie mnie do kopania, googlowania no i zweryfikowania mojej wiedzy w tym temacie... i przyznaje racje Slaw i andrzejowi, ze troche wyskoczylem jak niejaki Filip...wiadomo skad . Bylem przez dlugi czas przekonany, ze dwa nazwiska ktore sie tam pojawiaja maja duzo wspolnego z piedmont bluesem, a tu wielkie boom!! Dzieki za analize i wytkniecie tego bledu.

Pozdrawiam i wracam do kopania

Barszczak

człowiek naprawdę się przy Tobie kształci

pięknie (no to przysłodziłem )

Mogli sie znac bo pomiedzy Nesbit a Holly Springs jest tylko 43 mile.Jednak na Burnside'a wiekszy wplyw mial Fred McDowell ktory mieszkal "po sasiedzku" (na amerykanskie warunki ).Poza tym Burnside jako nastolatek czesto odprowadzal Freda do domu po koncertach kiedy ten byl "zmeczony" .Inni ktorzy wplyneli na styl Burnside'a to Muddy Waters,John Lee Hooker czy Lightnin' Hopkins.Styl Burnside'a to czysty "juke joint" blues z Delty,bardzo mocno zrytmizowany i grany slidem.
Joe Callicot to raczej klasyczny "picker".Gral tradycyjne kawalki.Majac w repertuarze 2000 ??? numerow blizej bylo mu raczej do "szkoly songsterow" ktorzy grali doslownie wszystko (podobnie jak wspanialy Mance Lipscomb).
No i na koniec Joe Callicot nie pasuje mnie do tego czym dla mnie jest "brzmienie Fat Possum".Burnside,Kimbrough i Cedell Davis-surowy,szorstki,gleboki "sound".Mocny,hipnotyczny rytm.Ich plyty sa takie aby dac nam obraz grania w zadymionej knajpie gdzie pije sie "lewy" burbon czyli BLUES.

Czytam sobie właśnie o poczynaniach zespołu Black Keys, o to ,na co ciekawego natrafiłam jeżeli chodzi o wytwórnie Fat Possum

Cyt
"Podczas jednego z koncertów zespół został zauważony przez przedstawiciela wytwórni Fat Possum z Mississippi. Fat Possum Records zdążyła już wyrobić sobie markę, promując takich lokalnych artystów bluesowych jak R.L. Burnside, Cedell Davis czy T-Model Ford. "Matthew Johnson, właściciel Fat Possum, zorganizował nam koncert w miasteczku Oxford w Mississippi w jakimś obskurnym barze w collegu" - śmieje się Dan. "Wspominam to jako fatalne doświadczenie. Dzieciaki, które pojawiły się na koncercie, były czyściutkie i schuldne, ubrane w koszulki polo i sandały. O, zgrozo, ledwie zaczęliśmy grać, a od razu wszyscy wyszli - nasza muzyka najwidoczniej nie przypadła im do gustu. Baliśmy się, że już po nas, bo Matthew i jego koledzy byli na sali. Potem okazało się, że to był test, któremu Fat Possum poddawał wszystkich swoich muzyków: jeśli wszyscy z Oxford wyjdą z koncertu to znaczy, że warto podpisać kontrakt z zespołem"

Cały artykuł

Szefowie Fast Possum mieli nosa co do Black Keys, co do tego nie ma watpliwosci. Dla mnie BK, to jeden z najswierzszych powiewow we wspolczesnej muzyce utozsamianej z bluesem.

Też tak uważam
A płyta Chulahoma: The Songs of Junior Kimbrough , to jedna z ciekawszych płyt jakie ostatnio słyszałam .

Oprócz w/w wykonawców, polecam równie genialnego
Roberta Belfoura

Tak przez przypadek zajrzałem na forum.
Pani Naczelna, wydaje mi sie, ze Callicot to inna bajka (rocznik 1900).
Pozdrawiam