30th Blues Music Awards

[bohdan]

Od jakiegoś czasu można zobaczyć kto został nominowany do najważniejszej, światowej bluesowej nagrody. Zachęcam wszystkich do przejrzenia poniższych nominacji.
Zobaczmy co jest warte posłuchania wg członków Blues Foundation!

Myślę, że warto mieć tę listę przed oczami podczas wypełniania Ankiety OB, czy Blues Top.

Oto wszyscy nominowani w tym roku:

Album Roku - Blues Akustyczny:
Eden Brent - Mississippi Number One
Rory Block - Blues Walkin' Like a Man
Paul Rishell & Annie Raines - A Night in Woodstock
Hans Theessink & Terry Evans - Visions
Fiona Boyes, Mookie Brill & Rich Del Grosso - Live from Bluesville

Artysta Roku - Blues Akustyczny
Doug MacLeod
Rory Block
Otis Taylor
Paul Rishell & Annie Raines
Eden Brent

Album Roku
The Mannish Boys - Lowdown Feelin'
Curtis Salgado - Clean Getaway
Buddy Guy - Skin Deep
Janiva Magness - What Love Will Do
Elvin Bishop - The Blues Rolls On

Artysta Roku - Nagroda im. BB Kinga
Janiva Magness
Watermelon Slim
Bobby Rush
Lil' Ed
Magic Slim

Zespół Roku
Magic Slim & the Teardrops
Nick Moss & the Flip Tops
The Mannish Boys
Watermelon Slim & the Workers
Lil' Ed & the Blues Imperials

Najlepszy Debiut Nowego Artysty
Chris James and Patrick Rynn - Stop and Think About It
Delta Highway - The Devil Had a Woman
Cedric Burnside & Lightnin' Malcolm - 2 Man Wrecking Crew
The Homemade Jamz Blues Band - Pay Me No Mind
Eden Brent - Mississippi Number One

Album Roku - Blues Współczesny
Elvin Bishop - The Blues Rolls On
Watermelon Slim & the Workers - No Paid Holidays
Janiva Magness - What Love Will Do
Sean Costello - We Can Get Together
Buddy Guy - Skin Deep

Bluesowa Artystka Roku - Blues Współczesny
Gaye Adegbalola
Marcia Ball
Robin Rogers
Bettye LaVette
Janiva Magness

Bluesowy Artysta Roku - Blues Współczesny
Michael Burks
Elvin Bishop
Sean Costello
Watermelon Slim
Buddy Guy

DVD
Broke & Hungry Records, Cathead Blues & Mudpuppy Recordings - M For Mississippi: A Road Trip Through The Birthplace of the Blues
Eagle Eye Media - Albert Collins Live at Montreux 1992
Eagle Eye Media - Carlos Santana Plays Blues At Montreux 2004
Stony Plain Records - Ronnie Earl & Broadcasters - Hope Radio Sessions
Delmark Records - Little Arthur Duncan Live at Rosa's Blues Lounge

Album Roku - Nagrania Historyczne
Eagle Records - Albert Collins Live At Montreux 1992
Jamie Records - Barbara Lynn: The Jamie Singles 1962-1965
Delmark Records - On Highway 80 (Sleepy John Estes)
Ruf Records - Rich Man's War: New Blues & Roots Songs of Peace and Protest (Various Artists)
TopCat Records - Hollywood Fats & the Paladins Live 1985

Instrumentalista - Bas
Bob Stroger
Mookie Brill
Larry Taylor
Bill Stuve
Jeff Turmes

Instrumentalista - Perkusja
Cedric Burnside
Richard Innes
Jimi Bott
Tony Braunagel
Kenny Smith
Willie 'Big Eyes' Smith

Instrumentalista - Gitara
Sonny Landreth
Lurrie Bell
Michael Burks
Kid Ramos
Ronnie Earl

Instrumentalista - Harmonijka
Steve Guyger
Billy Gibson
Mark Hummel
Jason Ricci
Rick Estrin
Willie 'Big Eyes' Smith

Instrumentalista - Instrumenty dęte
Deanna Bogart
Kaz Kazanoff
Terry Hanck
Keith Crossan
Doug James

Instrumentalista - Inne
Johnny Sansone - Akordeon
Bob Brozman - Mandolina, Ukulele
Otis Taylor - Banjo
Rich Del Grosso - Mandolina
Gerry Hundt - Mandolin

Pianista Roku - Nagroda im. Pinetop'a Perkins'a
Henry Butler
David Maxwell
Eden Brent
Bruce Katz
Marcia Ball

Album Roku - Blues-Rock
Jeff Healey - Mess of Blues
Sonny Landreth - from the REACH
Michael Burks - Iron Man
Gary Moore - Bad for You Baby
Smokin' Joe Kubek & Bnois King - Blood Brothers
Walter Trout - The Outsider

Utwór Roku
Dave Duncan & Curtis Salgado - 20 Years of B. B. King (Curtis Salgado)
Kenny Neal - Let Life Flow (Kenny Neal)
Elvin Bishop - The Blues Rolls On (Elvin Bishop)
Albert Castiglia - Bad Year Blues (Albert Castiglia)
Sonny Landreth - Blue Tarp Blues (Sonny Landreth)

Album Roku - Soul-Blues
Irma Thomas - Simply Grand
Curtis Salgado - Clean Getaway
Jackie Payne Steve Edmonson Band - Overnight Sensation
Clarence Spady - Just Between Us
Johnny Rawls - Red Cadillac

Artystka Roku - Soul-Blues
Sharrie Williams
Irma Thomas
Jean Shy
Etta James
Denise LaSalle

Artysta Roku - Soul-Blues
Tad Robinson
Bobby Rush
Jackie Payne
Johnny Rawls
Curtis Salgado

Album Roku - Blues Tradycyjny
Lil' Ed & the Blues Imperials - Full Tilt
B.B. King - One Kind Favor
Honeyboy Edwards - Roamin' and Ramblin'
Eddy 'The Chief' Clearwater - West Side Strut
The Mannish Boys - Lowdown Feelin'

Artystka Roku - Blues Tradycyjny
Koko Taylor
Maria Muldaur
Nora Jean Bruso
Diunna Greenleaf
Ruthie Foster

Artysta Roku - Blues Tradycyjny
B.B. King
Lurrie Bell
Magic Slim
Eddy 'The Chief' Clearwater
Honeyboy Edwards

Źródło: http://blues.org/bluesmusicawards/nominees.php4

[bohdan]

Ponieważ nie wszyscy artyści są powszechnie znani w Polsce, zrobię taki mały przegląd, żeby wiadomo było 'z czym to się je'.

Na pierwszy ogień pójdzie nieznana mi do tej pory pianistka i wokalistka Eden Brent, która zdobyła aż 4 nominacje! Kategorie:
-Album Roku - Blues Akustyczny
-Artysta Roku - Blues Akustyczny
-Najlepszy Debiut Nowego Artysty
-Pianista Roku - Nagroda im. Pinetop'a Perkins'a



Styl boogie na pianinie jaki prezentuje nam Eden Brent w połączeniu z jej głosem brzmiącym jak dym z dodatkiem whisky, daje nam muzykę w której słychać ducha Mississippi i powiew nowoczesnego bluesa. - Blues Revue

To jeden z tych głosów na które bluesowy światek czekał latami. - Blues Wax

...biała kobieta, śpiewająca bluesa. Jest niesamowita. - Cassandra Wilson

Śpiewająca pianistka Eden Brent pochodzi z Greenville w stanie Mississippi i jest laureatką International Blues Challenge 2006. W 2003 wydała swą debiutancką płytę "Something Cool", a w tym roku ukazało się jej kolejne wydawnictwo "Mississippi Number One". [...] Jeden z krytyków napisał o niej, że jest doskonałym połączeniem Bessie Smith, Diany Krall i Janis Joplin. - TB Online www.delta.art.pl

Tyle cytaty (nieudolne tłumaczenia to moja sprawka)

Posłuchać kawałków najnowszej płyty można tutaj: http://yellowdogrecords.com/eden/index.html

Acha! Eden Brent ma być jedną z gwiazd Rawy Blues 2009!

[bohdan]

Cedrid Burnside & Lightnin' Malcolm



Cedric Burnside, wnuk legendarnego R.L. Burnside'a, syn perkusisty Calvin'a Jackson'a. Jest znany jako jeden z najlepszych perkusistów na świecie. Wychowywał się przy boku dziadka, zaczął koncertować w wieku 13 lat, grając na perkusji z "Big Daddy'm" (chodzi o R.L. - Q) na scenach na całym świecie. Cedric urodził się w 1978 roku. Dorastał w okolicach Holy Springs, w stanie Mississippi, grając przez całe życie i dostarczając nam wysoce naładowanych rytmów z silnym piętnem hip-hopu oraz funky. Jednakowo dobry jako początkujący autor tekstów, jak i jako zaskakująco mocny wokalista, Cedric wnosi do bluesa nowe życie i energię.

Gitarzysta Lightnin' Malcolm urodził się w 1974 roku w wiejskiej części Missouri i polubił wolność życia na wsi, szybko uczył się jak należy zabawiać ludzi wokoło. Dorastał w małej mieścinie zwanej Burgess, w wiejskim domu znajdującym się tuż obok Kolei KCS, biegnącej od Kansas City do Nowego Orleanu. Pociąg zawsze był przedmiotem muzyki Malcolm'a, inspiracją dla miarowych, basowych rytmów na wiejskich potańcówkach. Umiejąc grać na gitarze, basie i perkusji, Malcolm jest poszukiwanym muzykiem sesyjnym z wręcz telepatyczną zdolnością do podążania ścieżkami starych mistrzów.*

Cedric i Malcolm podobijają serca słuchaczy! To aż niesamowite ile można zrobić muzyki tylko na gitarę i perkusję... W dobrym stylu! Posłuchajcie ich niedawno wydanej płyty dla wytwórni Delta Groove Productions. Dzięki uprzejmości DGP można jej wysłuchać w całości o >>tutaj<<.

Duet ten dostał dwie nominacje:
-Najlepszy Debiut Nowego Artysty
-Instrumentalista - Perkusja (dla Cedrica oczywiście)


*Opisy zaczerpnięte z http://deltagrooveproductions.com/music/releases/2manwreckingcrew/main.html. Tłumaczenie - Kurson

[bohdan]

Curtis Salgado



Być może ten pan nie jest tak 'nieznany' jak pozostali, ale na pewno warto przypomnieć jego postać.

Tekst biograficzny autorstwa Zosi Matysik znajdziecie w Twoim Bluesie nr 34. Tu skrótowo:

Curtis Salgado jest - na szczęście - nadal żywą i ważną postacią światowego soul-bluesa. Udało mu się pokonać raka i wrócić do zdrowia, jak również do formy muzycznej, skądinąd znakomitej, co można było z przyjemnością oglądać na festiwalu Blues Alive w Chorzowie czy Sumperku. Swój powrót podkreślił wydając bardzo dobrą płytę Clean Getaway (recenzja w TB 35).

Tak dobry comeback nie mógł zostać nie zauważony i nie doceniony. Curtis dostał aż 4 nominacje:
-Album Roku
-Utwór Roku
-Album Roku - Soul-Blues
-Artysta Roku - Soul-Blues

Relację z koncertu w Sumperku można znaleźć w moim Kornerze: Kurson Corner.

Posłuchajcie sami fragmentów ww. płyty na jego stronie: http://www.curtissalgado.com/ (dział Discography).

[bohdan]

Eddy 'The Chief' Clearwater



Ten muzyk, związany z Chicago od lat 50 ubiegłego wieku, wydał ostatnio dla wytwórni Alligator krążek West Side Strut. Próbując opisać to wydawnictwo jednym słowem, trzeba powiedzieć - ODJAZD! Eddie wyciska ze znanych formuł chicagowskiego bluesa więcej niż by się wydawało, że się da! Nie bez powodu Sławek Turkowski powiedział kiedyś:

Moja prywatna teoria - rock i hardrock nigdy nie powstałby z californijskiego bluesa, a w chicagowskim jest ten potencjał. - Sławek Turkowski Źródło.

Fani rocka i hard-rocka pewnie się śmieją, ale coś jest w tym stwierdzeniu. Podobną moc ma legendarny album Muddy'ego Watersa - Hard Again.

Po recenzję red. Ryszarda Glogera odsyłam do TB 32. Polecam też odświeżenie sobie wywiadu jaki z Clearwaterem przeprowadziła Ewa Matysik w TB nr 18.

Eddie wyważył drzwi zamiast po prostu przez nie przechodzić. Bluesfani doznali takiego szoku, że nominowali go do BMA w dwu kategoriach:
-Album Roku - Blues Tradycyjny
-Artysta Roku - Blues Tradycyjny

Niech żyje Chicago Blues

[bohdan]

Watermelon Slim and the Workers



Watermelon Slim jest teraz jednym z najpopularniejszych wykonawców bluesowych na świecie. Wszystko to rozpoczęło się całkiem niedawno. W 2005 roku Slim otrzymał nominację w katogorii Odkrycie. Rok później dostał 6 nominacji (!) - ilość porównywalna z artystami kalibru B.B. Kinga, Buddy Guy'a czy Roberta Cray'a. Do dziś ma na koncie 17 nominacji, zdobytych przez 4 ostatnie lata.

W tegorocznym rozdaniu otrzymał 4 nominacje:
-Artysta Roku - Nagroda im. BB Kinga
-Zespół Roku
-Album Roku - Blues Współczesny
-Bluesowy Artysta Roku - Blues Współczesny

Co było wcześniej? Walka w Wietnamie, później aktywne działanie w anty-wojennych ruchach. Slim wydał nawet wtedy (1973 r.) LP z protest-songami, śpiewanymi następnie przez Country Joe MacDonalda.

Nieco rozczarowany polityką, Slim został farmerem i na 30 lat świat muzyki o nim nie słyszał. W 2002 roku Slim miał bardzo poważny atak serca, z którego na szczęście się wybronił. Oddajmy głos jemu samemu:

Wszystko co teraz robię daje mi większą przyjemność. Żyłem życiem na które większość ludzi potrzebowałaby dwóch, żeby przeżyć tyle co ja. Jeżeli teraz odejdę, a jestem dobrze wykształcony, żyłem na trzech kontynentach i grałem muzykę z kilkoma nieśmiertelnymi bluesmanami. Walczyłem w wojnie i przeciwko wojnie. Widziałem mnóstwo ohydztwa w życiu i sam się do tego przyczyniłem. Jeżeli mój samolot jutro spadnie, umrę szczęśliwy. - Watermelon Slim

Źródła:
http://www.watermelonslim.com
http://www.radioderf.info

[bohdan]

Lurrie Bell



Urodzony w 1958 roku, syn wspaniałego harmonijkarza Carey Bella, który bardzo szybko wprowadził Lurriego w świat bluesa na pozycji artysty. Pierwszy występ zawdzięczał Loviemu Lee (w tamtym czasie Lovie grał z Muddym Watersem). Młody Bell miał wtedy ok. 14 lat. W niedługim czasie zaszokował bluesowy światek swymi umiejętnościami. W wieku lat 20 do zespołu zaprosiła go królowa bluesa - Koko Taylor. Niestety później Lurrie dosłownie się stoczył. Wywiad w którym opowiada, możecie przeczytać na stronie Radia Derf - o >>tutaj<< (trzeba zjechać w dół strony).

W opamiętaniu się pomogła mu miłość jego życia - Susan Greenberg, która niestety zmarła na raka w 2007 roku. Niewiele później odszedł ojciec Lurriego - Carey. W listopadzie 2007 roku Lurrie wydał swe nowe wydawnictwo - Let's Talk About Love. Osobiście ubolewam nad tą datą wydania, bo może zostać przez to nieuwzględniona w żadnym Blues Top. To byłaby wielka szkoda, bo płyta jest doprawdy wspaniała.

Posłuchajcie utworów z niej tutaj: http://www.lurrie.com/lurriebell_music.html

W roku 2008 Lurrie został nominowany w dwóch kategoriach:
-Instrumentalista - Gitara
-Artysta Roku - Blues Tradycyjny

Gorąco mu kibicuję, bo nie ma wielu TAK bluesowych gitarzystów!

[bohdan]

The Mannish Boys



Jeżeli Roomful of Blues nazywa się najlepszą orkiestrą rhythm&bluesową to Męscy Chłopcy zostają najlepszym big bandem grającym w tradycji bluesa z Chicago i Zachodniego Wybrzeża. Dodajmy, że nowocześnie!

The Mannish Boys gwarantują, że zaprezentują ci się w taki sposób, że na zawsze zostaną w twojej pamięci jako bluesowa skarbnica muzycznych doświadczeń. NIE PRZEGAP szansy na zobaczenie tej znanej na całym świecie SUPER GRUPY jeżeli tylko będzie grała w twoich okolicach!

...nie znajdziesz dziś żadnej innej grupy w której jest taka kolekcja bluesowych talentów. - Blues Revue

Pełen gwiazd zespół z duszą. The Mannish Boys mają wszystko czego potrzeba żeby zachować muzykę, która zasługuje na to żeby nazywać ją naszym dziedzictwem narodowym - Southland Blues Magazine

W tym roku Męscy Chłopcy zdobyli 3 nominacje:
-Album Roku
-Zespół Roku
-Album Roku - Blues Tradycyjny

Nominowanej płyty można posłuchać (we fragmentach) >>tutaj<<.

[kora]

Artysta Roku - Blues Akustyczny

Doug MacLeod
Rory Block
Otis Taylor
Paul Rishell & Annie Raines
Eden Brent

Doug MacLeod



Wokalista, gitarzysta oraz harmonijkarz bluesowy.
Urodził się w Nowym Yorku ,obecnie przebywa w Kalifornii. Ma 63 lata.

http://www.myspace.com/dougmacleod
http://www.doug-macleod.com/



North County Woman - Doug Macleod
Doug Macleod "The Blues In Me" trailer
http://pl.youtube.com/watch?v=n8Iuwvh9XHs
Doug MacLeod - My Good Girl Blues
http://pl.youtube.com/watch?v=9m2No5GkNu8



********



Rory Block



http://www.roryblock.com/

Gitarzystka,wokalistka,gra na skrzypcach i komponuje. Ma 60 lat. Pochodzi z New Jersey, z muzycznej rodziny.
Bluesem zafascynowała się mając naście lat. Profesjonalnych lekcji gry na gitarze udzielali jej tacy giganci jak Rev.Gary Davis,Mississippi John Hurt czy sam Son House. Jej pierwszym mentorem był Steffan Grossman. Wyjechała z nim do Kalifornii i pod pseudonimem Sunshine Kate wystąpiła na jego płycie How To Play Blues gitars. W tym okresie poznała również Freda McDowella. Następne dziesięć lat poświeciła rodzinie. Na scenę powróciła w 1975 roku z albumem"Rory Block,które zawierały kompozycje Roberta Johnsona i Charleya Pattona.
W 1978 wystąpiła na Festiwalu Piosenki w Sopocie,otrzymała nagrodę dziennikarzy.
1981 rok,kolejna płyta High Heeled Blues.W 1986 w wypadku zginął jej syn. Aurora ( bo tak brzmi jej prawdziwe imię) zadedykowała mu w pełni autorski album House Of Hearts.Lata 90.to kolejne płyty utrzymane w bluesowej stylistyce.
W 2002 roku nagrała album I'm Every Woman, z udziałem Keba Mo',czy Paula Rischella
W 2003 roku była gwiazdą festiwalu Rawa Blues.




Rory block-terraplane blues
http://pl.youtube.com/watch?v=nmR0_epz5OQ
Rory Block plays "Crossroad Blues"
http://pl.youtube.com/watch?v=TqTUoV67M60
Rory Block - Ramblin.....
http://pl.youtube.com/watch?v=AP6s1EfhD ... =1&index=3


**********


Otis Taylor



Wokalista,gitarzysta,mandolinista, harmonijkarz, kompozytor bluesowy.
Urodził się w Chicago,ma 61 lat.Jego CV muzyczne jest pełne kontrastów muzycznych,niewątpliwie wpłynął na to jego pobyt w Londynie, a następnie współpraca z Tommy Bolinem,eks-gitarzystą Deep Purple.
Na poważnie do bluesa powrócił w roku 1995,wcześniej porzucił muzykowanie i zajął się m.innymi handlem antykami.Założył zespół The Otis Taylor Band,po trzech latach wydał płytę Blue Eyed Monster
W 2001 roku płyta White Afican przyniosła mu sukces,a następna płyta Respect The Dead ,pomogła mu w edukacyjnym programie upowszechniania bluesa.
Kolejne płyty, to Truth Is No fiction nagrana w 2004 roku.Below The Fold- rok 2005 oraz Recepturing Of The Banjo (2008),płyta, która niewątpliwie przyczyniała się do nominacji Blues Music Awards w kategorii Artysta Roku - Blues Akustyczny.
Czy wygra ? przekonamy się, ja mam innego faworyta.



Otis Taylor Recapturing the Banjo
http://pl.youtube.com/watch?v=M0_NjBbh0C8
Otis Taylor @ montreux jazz festival 2008_07_07
http://pl.youtube.com/watch?v=7R0hdRPUHBw
Otis Taylor electrifies the 2008 Chicago Blues Festival
http://pl.youtube.com/watch?v=8sQ82D7tOOM


************

Paul Rishell & Annie Raines

Ceniony duet wykonawców bluesa akustycznego w stylu Delty Mississippi i regionu Piedmont.

http://profile.myspace.com/index.cfm?fu ... =105384684



Paul Rishell , to gitarzysta ,wokalista mandolinista i kompozytor .Ma 59 lat i pochodzi i pochodzi z Brooklynu.
Dzięki Son House,czy Charleya Pattona, stał się fanem bluesa .Swoje zainteresowania i grę na gitarze rozwijał pod wpływem Browniego McGhee i Lightin'Hopkinsa, z którymi potem o dziwo wspólnie występował jako muzyk sesyjny ( lata 70.)Grał z takimi gigantami jak Son House, Johnny Shines,czy Howlin'Wolf.
W 1990 roku wydał swój pierwszy album "Blues On A Holiday,z udziałem Rana Levy'ego oraz Jerry'ego Portnoya.
Kolejny album, to Swear To Tell The Truth" gdzie obok Ronniego Earla na harmonijce przygrywała mu Annie Raines, z którą od tamtego momentu regularnie nagrywa , koncertuje oraz prowadzi warsztaty muzyczne
Album Moving To The Country został uznany przez Fundację W.C Hany'ego - najlepszym albumem akustycznego bluesa.



Annie Raine , to wokalistka,pianistka,mandolinistka,gra świetnie na harmonijce. Ma 40 lat i pochodzi z Massachussets.Muzyką fascynowała się od dzieciństwa.
Kiedy osiedliła się w Chicago,występowała u boku
Jamesa Cottona , Pinetopa Perkinsa,czy Louisa Mayersa.W latach 90. zaczęła występować w duecie z Paulem Rishellem.
Wspomagała również innych muzyków: Rory Block,Susan Tedeschi,Pinetopa Perkinsa,czy Huberta Sumlina.



"Louise" by Paul Rishell & Annie Raines
http://pl.youtube.com/watch?v=qnFXcooulNs
Moving to the Country
http://pl.youtube.com/watch?v=icOZXdq985M
"Dallas" by Johnny Winter
http://pl.youtube.com/watch?v=HW_TgibzCkI

Ja trzymam za nich kciuki !! To są moi faworyci

[kora]

Magic Slim

Artysta Roku - Blues Tradycyjny
Zespół Roku ( Magic Slim & the Teardrops )
Artysta Roku - Nagroda im. BB Kinga

Coś mi się wydaję,ze zbierze którąś z tych nagród / może wszystkie /
W sumie jego wiek (72) innych może zobowiązywać...
Ostatni raz był w Polsce 12 lat temu ( Rawa Blues) , za kilka miesięcy znów go zobaczymy ze swoim The Teardrops !!!!!

Ja już zacieram rączki z radości

Zachęcam do poczytania
http://www.delta.art.pl/www/artysci/magic_slim.html






Magic Slim & the Teardrops - Crosseyed Cat
http://pl.youtube.com/watch?v=WySVLw97O ... re=related
Magic Slim at the Chicago Blues Fest
http://pl.youtube.com/watch?v=YMRBqwWPe ... re=related
Magic Slim & the Teardrops - I don't believe you baby
http://pl.youtube.com/watch?v=jrNoFLmAn ... re=related

[RafałS]

Smokin' Joe Kubek & Bnois King - Blood Brothers

Trochę mnie dziwi, że ta płyta znalazła się w blues-rocku. Blues-rockowy jest tam chyba tylko ostatni utwór. To chyba najbardziej bluesowa płyta tego tandemu. Więcej rocka można już usłyszeć u niektórych nominowanych w innych kategoriach...

Czy zwróciliście uwagę, że Blind Pig i Alligator idą łeb w łeb z płytami "nowych" wokalistek w swoich drużynach (Janiva Magness i Robin Rogers) ?

Kenny Neal - Let Life Flow
Zważywszy na okoliczności pozamuzyczne (powrót Neala na scenę po ciężkiej chorobie) prawdopodobnie ta piosenka wygra swoją kategorię...

W sumie mogłoby być więcej tych nominowanych artystów. Brakuje mi np. Taba Benois z jego nową płytą koncertową, czy Alberta Cummingsa (w kategorii blues-rock)...

No i mam nadzieję, że nie zatriumfuje koniunkturalizm i nagrodę za Album Roku - Blues Tradycyjny dostanie Lil' Ed albo Eddy Clearwater a nie B.B. King za sam fakt, że wciąż nagrywa... Swoją drogą, tradycyjnosc niektórych płyt to rzecz względna...

Ucieszyłem się, że nominowany został Keith Crossan z grupy Tommiego Castro. Czy ktoś zna tę jego solową płytę, wydaną w tym roku?

[Andrzej Jerzyk`e]

Jeżeli chodzi o fantastyczną płytę "Juke Joint Duo" Cedric Burnside - Lightnin Malcolm, chciałbym dodać tylko sympatykom harmonijki, że gościem specjalnym tej sesji nagraniowej, jest sam Jason Ricci!

[bohdan]

No i mam nadzieję, że nie zatriumfuje koniunkturalizm i nagrodę za Album Roku - Blues Tradycyjny dostanie Lil' Ed albo Eddy Clearwater a nie B.B. King za sam fakt, że wciąż nagrywa... Swoją drogą, tradycyjnosc niektórych płyt to rzecz względna...

Hej Rafale!

Słuchałeś płyty BB Kinga? Ja dopóki tego nie zrobiłem myślałem tak samo - że pora docenić młodszych. Ale po przesłuchaniu mam spory zgryz, bo płyta jest naprawdę dobra! Na pewno nie można powiedzieć, że BB nagrał ją 'bo wypada'.

Zapoznałem się częściowo lub w całości ze wszystkimi albumami z tej kategorii i wg mnie walka jest bardzo wyrównana. Moim faworytem byłby chyba Eddie Clearwater, ale poziom wszyscy mają dobry!


Andrzeju - racja! Zapomniałem dopisać. Śmieszna rzecz, że Ricci u Cedrica to zupełnie inny harmonijkarz niż na swojej płycie

[Andrzej Jerzyk`e]

W rzeczy samej Antku! Ale to własnie świadczy o nieograniczonych możliwościach Jasona Ricci

[RafałS]

No i mam nadzieję, że nie zatriumfuje koniunkturalizm i nagrodę za Album Roku - Blues Tradycyjny dostanie Lil' Ed albo Eddy Clearwater a nie B.B. King za sam fakt, że wciąż nagrywa... Swoją drogą, tradycyjnosc niektórych płyt to rzecz względna...

Hej Rafale!

Słuchałeś płyty BB Kinga? Ja dopóki tego nie zrobiłem myślałem tak samo - że pora docenić młodszych. Ale po przesłuchaniu mam spory zgryz, bo płyta jest naprawdę dobra! Na pewno nie można powiedzieć, że BB nagrał ją 'bo wypada'.

Zapoznałem się częściowo lub w całości ze wszystkimi albumami z tej kategorii i wg mnie walka jest bardzo wyrównana. Moim faworytem byłby chyba Eddie Clearwater, ale poziom wszyscy mają dobry!

Hej - przyznaję - słyszałem tylko fragmenty nowego B.B. Kinga. Moim zdaniem jego ostatnie naprawdę świetne płyty to "Blues on the Bayou", "Let The Good Times Roll" i "Makin' Love is Good For You". Ta z Claptonem mnie nudziła a potem niestety B.B. zaczął trochę tracić siły. Jeszcze w roku 2000 B.B był "po prostu w znakomitej formie" i deklasował wielu młodziaków, teraz moge powiedzieć , że jest "w znakomitej formie, jak na swój wiek", choć jeśli chodzi o dobry smak, to wciąż jest oczywiście mistrzem.

[Sław]

Hej - przyznaję - słyszałem tylko fragmenty nowego B.B. Kinga. Moim zdaniem jego ostatnie naprawdę świetne płyty to "Blues on the Bayou", "Let The Good Times Roll" i "Makin' Love is Good For You". Ta z Claptonem mnie nudziła a potem niestety B.B. zaczął trochę tracić siły. Jeszcze w roku 2000 B.B był "po prostu w znakomitej formie" i deklasował wielu młodziaków, teraz moge powiedzieć , że jest "w znakomitej formie, jak na swój wiek", choć jeśli chodzi o dobry smak, to wciąż jest oczywiście mistrzem.

Cześć Rafale!
Pełna zgoda co do płyt BiBiego, które wspomniałeś, ale One Kind Favor w moim odczuciu to płyta znakomita i inna.
Król odchodzi. Żegna się tą płytą. Tak dziwnie ją odczuwam.
Pod koniec życia wielu wraca do korzeni, a on wspomina, gra tu muzykę swych mistrzów, jakby czuł, że ma ku temu ostatnią okazję. Wybrał Blind Lemona, T-Bone Walkera i Lonniego Johnsona. Pozbył się wszelkich fajerwerków.
Tytuł - ta przysługa to prośba o czysty nagrobek. I jeszcze jedna rzecz - pewna melancholia w okładce. Nigdy chyba B. B. nie miał tak zadumanych zdjęć, gdzie zawsze stoi odwrócony plecami (z jednym wyjątkiem), jak człowiek, który się żegna. A stoi nad wodą, na torach, szykuje się do nowej podróży.
Król odchodzi.
W królewskim stylu.
Posłuchaj tej płyty na spokojnie.
Pozdrawiam Sław

[kora]

Żegna się tą płytą. Tak dziwnie ją odczuwam.
wspomina, gra tu muzykę swych mistrzów, jakby czuł, że ma ku temu ostatnią okazję. Wybrał Blind Lemona, T-Bone Walkera i Lonniego Johnsona. Pozbył się wszelkich fajerwerków.
Tytuł - ta przysługa to prośba o czysty nagrobek. I jeszcze jedna rzecz - pewna melancholia w okładce. Nigdy chyba B. B. nie miał tak zadumanych zdjęć, gdzie zawsze stoi odwrócony plecami (z jednym wyjątkiem), jak człowiek, który się żegna. A stoi nad wodą, na torach, szykuje się do nowej podróży.

Sławku, obyś nie stał się prorokiem

Płytę znam, zgadzam się w pełni z Twoją oceną.
Miłe to uczucie, gdy ktoś czuje tak samo jak ja

[Peter Bitter]

Doskonałe opracowanie!

Dziękuje Antku za przybliżenie niektórych postaci!

Ja typuje jedynie Bluesową artystę roku - Marcia Ball

[74yaro]

Dzięki za te informacje. Fajnie zostało to przedstawione.
Wielu z tych płyt jeszcze nie słyszałem ale najbardziej zainteresowała mnie kategoria album roku i może płyta Curtisa Salgado albo Buddy Guy'a wygra ?
Po płycie B.B. Kinga niczego wielkiego się nie spodziewałem i zostałem mile zaskoczony.

[bohdan]

Dziękuję za słowa uznania - miło, że doceniacie robotę którą Kora i ja zrobiliśmy.

Jednocześnie zapraszam do uzupełniania informacji! Nie chcę wywoływać do tablicy, ale jeden ekspert od Seana Costello już się pojawił A na pewno każdy znajdzie kogoś, o kim może napisać parę zdań.

Pozdrawiam!

[RafałS]

Przyłączam się do podziękowań za opracowanie.
Bardzo to ciekawe, co napisaliście o płycie BB Kinga a jednoczesnie bardzo smutne. I dokładnie te powody, które uczyniły tę płytę tak dobrą sprawiają zarazem, że nigdy jej nie kupię. Nie lubię takich smutnych pożegnań - wolę zachować w pamięci BB z końca lat 90-tych - dziarskiego pana po 70-tce, pełnego energii i humoru.

[kora]

Pożegnania, pożegnaniami, / B.Bi tak szybko nie odejdzie /
a debiuty naprawdę są obiecujące


The Homemade Jamz Blues Band
"Pay Me Nomind"



Posłuchajcie jak małolaci wymiatają !!! :shock:

Homemade Jamz Blues Band
http://pl.youtube.com/watch?v=AXEKx0jH3KU

Homemade Jamz' Blues Band - "Who Your Real Friends Are"
http://pl.youtube.com/watch?v=ujf6zeo3D2k

Rodzeństwo Perrych,które tworzy Homemade Jamz Blues Band
,to -Ryan 16 lat,Kyle - 14 lat,Taya - 9 lat
W 2007 roku zajęli II miejsce na International Blues Challenge w Memphis.

[bohdan]

No tak, ta trójka to zjawiskowy fenomen, wręcz fenomenalne zjawisko!

Najstarszy brat, śpiewający i grający na gitarze prowadzącej ma aktualnie 16 lat. Brat basista - 14. Siostra na perkusji (!) - 10 lat.

*Widzę, że Kora trochę zedytowała swój post

Jeden kawałek w niezłej jakości, chyba jako promocyjny >>TUTAJ<<.

A zamiast samemu się rozpisywać nt. muzyki, podam jakie mają inspiracje: "JIMI HENDRIX, BB KING, ALBERT KING, SRV, BUDDY GUY & ect."

[74yaro]

Słucham tego drugi raz. Jest też ich strona na myspace:
http://profile.myspace.com/index.cfm?fu ... =156527818

gdzie można odsłuchać 5 nagrań.

[kora]

To również jest ciekawe zjawisko

Bluesowa Artystka Roku - Blues Współczesny
Gaye Adegbalola - dziarska 65 latka !

Nazwisko Adegbalola ''Narodzona, by nosić koronę'' - przyjęła w 1968 roku, na fali powrotu do afrykańskich korzeni. Nadał je Gaye kapłan ludu Yoruba.



Gaye oprócz solowych występów,również z dwiema innymi paniami, tworzy Saffire - śpiewają protest songi w obronie praw kolorowych, gejów i lesbijek



Big Ovaries, Baby! [Blue Mama Black Son]
http://pl.youtube.com/watch?v=kyzaGVY78 ... 1&index=12
Gaye Adegbalola Solo : Queer Blues
http://pl.youtube.com/watch?v=nFQwHOF62 ... 1&index=11
Gaye Adegbalola Solo : Deja Vu Blues
http://pl.youtube.com/watch?v=-ny8_8aanEo

Saffire: The Uppity Blues Women
http://pl.youtube.com/watch?v=jbW0coRmqkE
Saffire : The Uppity Blues Women
http://pl.youtube.com/watch?v=xKVPRzBNk ... 1&index=11


Tak średnio mi się to podoba

[bohdan]

Pozwolę sobie w osobnym poście zareklamować portal Radia Derf.

Od jakiegoś czasu, w dziale Artykuły, pojawiają się tam opisy artystów nominowanych do BMA.

Na aktualną chwilę są tam sylwetki: Gaye Adegbalola (zespół Saffire), Homemade Jamz BB i Watermelon Slima, a to najwyraźniej jeszcze nie koniec!

Zapraszam >>tutaj<<.

www.radioderf.info

[74yaro]

To również jest ciekawe zjawisko

Bluesowa Artystka Roku - Blues Współczesny
Gaye Adegbalola - dziarska 65 latka !

Nazwisko Adegbalola ''Narodzona, by nosić koronę'' - przyjęła w 1968 roku, na fali powrotu do afrykańskich korzeni. Nadał je Gaye kapłan ludu Yoruba.



Gaye oprócz solowych występów,również z dwiema innymi paniami, tworzy Saffire - śpiewają protest songi w obronie praw kolorowych, gejów i lesbijek

Gaye występuje także w dwóch duetach z Roddy Barnesem i swoim synem Juno.

[Betsztyn]

Przepraszam, ze nie sledze calego watku, a sie wtracam. Wlasnie zauwazylem nazwiska: Paul Rishell & Annie Raines i od razu skojarzylem. Gralismy kiedys wspolny koncert i mialem okazje zobaczyc ich na zywo. Juz na probie akustycznej zabrzmieli tak, ze kompletny odlot!
Rzadko rozplywam sie na temat bluesowych artystow, ale ten duet mnie powalil.

[kora]

Betl ale z Ciebie szczęściarz

To są moi faworyci, w tej kategorii



Pozdrawiam

[RafałS]

Ja typuje jedynie Bluesową artystę roku - Marcia Ball

Ojej - mam nadzieję, że ona jednak nie wygra. Wyjątkowo mi się nie podoba, to co ostatnio zrobiła. Moim zdaniem to bardzo powierzchowna płyta a niektóra teksty okropnie populistyczne. MacDonalds z amerykańską flagą i białym gołąbkiem w tle - tak mi się to kojarzy.