Okolice Bluesa

2 Cellos

"Higway To Hell" (ACDC)
https://www.youtube.com/watch?v=LqbClLq1NkY

"Back In Black" (ACDC)
https://www.youtube.com/watch?v=A7b79B9Y7XA

"Purple Haze" (Jimi Hendrix)
https://www.youtube.com/watch?v=Q1wX7803GHo

"Smoth Criminal" ( Michael Jackson)
https://www.youtube.com/watch?v=1_UA4PqjMXQ

"Satisfaction" (Rolling Stones)
https://www.youtube.com/watch?v=a_Bv6tZuJWI

DVD

Moze jeszcze cos z Guns N' Roses

"Welcome To The Jungle"
https://www.youtube.com/watch?v=wfh99lle5jE

"Smells Like Teen Spirit" (Nirwana)
https://www.youtube.com/watch?v=jS826PwLHdQ

Wszystkie linki zamieszczaja w youtubie 2 Cellos osobiscie i chwala im za to. Szkoda ze tylko jeden koncert nagrali na DVD. Czekam niecierpliwie na kolejny. Mam co prawda dwa CD, jednak na nich trzeba tez patrzec

Na jednej wiolonczeli

https://www.youtube.com/watch?v=XleaVcy4he8

Fajne. A orginalu (Coldplaya) nie jestem w stanie sluchac.

Być może inny wymiar, ale zawsze przy takich typu "projektach" odbieram to wyłącznie, jako ciekawostkę ornitologiczną-cyrkową. Pamiętam jak z 20 lat temu "true" metale zachwycili się repertuarem Metallici na wiolonczelę. U nas chyba coś w tym stylu robi "Grupa MoCarta", i właśnie wyłącznie jako kabaret odbieram takie przedsięwzięcia, w dodatku jakoś mało mnie to śmieszy.

Bylismy na koncercie w Londynie. Ogramna o2 byla wypelniona po brzegi. Dawno juz nie widzialem az tak rozentuzjazmowanej publicznosci.

https://www.youtube.com/watch?v=H3Tsye_Q3uU

Jakosc tego tubka jest niestety telefoniczna.

Tu jest zdecydowanie lepiej. Jesli ktos ma ochote na koncert.....
https://www.youtube.com/watch?v=Rq-pzkuPgzE

No tak. Kultura padla zupelnie. 2 Cellos podobali sie nie mniej w Szwecji, Francji, Stanach. Wszedzie te kapitalistyczne fast foody. Ja tez najwyrazniej uleglem tym wplywom, mimo ze nie znosze i nie ogladam telewizji .Wole czasem posluchac takiego fast fooda jak kolejnego, nudnego do bolu "gitarulka" ktory gra identycznie jak tysiac innych. No upadek powszechny. Dobrze ze jednak sa wyjatki

Rolling Stones - D.Wyszogrodzki. Lubiłem jego pióro, a w kwestii powyższych produkcji zdecydowanie podzielam pogląd rockena.

Dyskusja bardzo cekawa. Jest jedno "ale". Uwaga o wycieczkach personalnych to krzywdzący cios poniżej pasa, bolesny tym bardziej , że człowiek zaatakowany w słabiznę wielce zasłużony jest dla naszej społeczności

No to moze jeszcze troche Fast Fooda. Skrzypce. Beatlesowskie "Eleanor Rigby" Tez inny wymiar rocka.
Szmira prawie na miare Milesa

https://www.youtube.com/watch?v=tvOKaTPcqbg

Nigdy nie powazyl bym sie nazwac utworu zagranego przez znakomitych muzykow szmira. Wstydzil bym sie. Moge powiedziec ze to nie moj typ, nie odpowiada mi lub ze zwyczajnie jest dla mnie nudny.
Ale szmira Swietny znawca tematu, Stuart Nicholson wyraza w swoich publikacjach opinie dosc dalekie od Wyszogrodzkiego i dosc sensownie, acz mniej autorytarnie, je przedstawia. Czasem, pan Wyszogrodzki to zdecydowanie nie moj typ

"Ale ci z jego naśladowców, którzy odeszli zupełnie od rhythm and bluesowych korzeni, tacy jak grupa Yes czy koszmarni „symfonicy” Emerson Lake and Palmer, zamienili w rezultacie swych poszukiwań estetykę rocka na estetykę szmiry."

A co tu mozna zle odczytac?