Okolice Bluesa

Terry Pollard rewelacyjna
http://www.youtube.com/watch?v=T8z6fwq4 ... re=related

Tu masz Kora panne ani slepa ani meza nie bila ... poswiecila sie domowi i przepadla.

To te wszystkie przykłady z Youtube to nie jest jazz?

Tymczasem to zdanie o wibrafonie było przeciez tylko apelem do Roberta o większa tolerancję.
Tak troche "per analogiam".

Swojego czasu byłem w pracy w jednym ze szpitali psychiatrycznych i w trakcie rozmowy z jednym z pacjentów gościu mówi, że w wolnych chwilach śpiewa bluesa, przygrywając na harmonijce. Dodam, że jest to gitarzysta bardzo znanego zespołu rockowego. No więc ja mu mówię, to zaśpiewaj coś może? Facet poszedł do swojego pokoju po harmonijkę, po czym wykonał takiego bluesa, że wszystkim szczęki poopadały. Głos zdarty przez alkohol, fajki i dragi zabrzmiał tak fantastycznie i prawdziwie, że chyba ten występ na zawsze mi pozostanie w pamięci.
Dlaczego to piszę?
Nie wiem, po prostu przyszło mi to do głowy.

Z tym, że tamten okres był wyjątkowy dla muzyki, szczególnie jazzu trudno się nie zgodzić. Jacek mówi o rzemiośle w sensie techniki, ale na mnie najwieksze wrażenie robi (choćby w tych przykladach), jakie to było melodyjne, ciepłe i ogólnie - przystępne, robione pod słuchacza, a nie tylko dla siebie. Nie trzeba się specjalnie znać na jazzie, żeby się tym cieszyć. Siada się i słucha bo to piękna muzyka i tak gładko płynie. I swinguje jak diabli!