Przerwa wakacyjna.

[agrypa]

A my w zupelnie nie w Free JAZZowym nastroju. Nabralismy wielkiej ochoty na ta przepiekna plyte



http://www.youtube.com/watch?v=aHOZIHX5tUg

John Surman potrafi tez zupelnie inaczej

http://www.youtube.com/watch?v=I--bRDUv0gs

[agrypa]

Bardzo wielu muzykow, nie tylko saksofonistow i nie tylko JAZZowych, przyznaje ze najwiekszy wplyw na ich muzyczna droge mial John Coltrane. Byl dla nich numerem 1. Od fascynacji Coltranem zaczela sie muzyczna przygoda Jana Garbarka. Zbigniew Seifert, ktorego JAZZowe granie zaczelo sie od saksofonu, mowi ze przelozyl jezyk Coltrane'a na skrzypce. Moglbym tak wymieniac w nieskonczonosc. Niewielu jest muzykow w calej muzycznej historii ktorych wplyw na rozwoj tej sztuki bylby tak znaczacy.
Mam dla was ciekawa propozycje

Pakiet wydany miesiac temu. Dziesiec plyt z pieknym Colltraneowskim graniem w bardzo umiarkowanej cenie.

A moze Jan ruszy w tym sezonie z cyklem Coltraneowskim.

[Agrypina]

Dzis moze namowie Kogos na ta plyte:



Judith Berkson "Oylam"



"Brute": http://www.youtube.com/watch?v=7xDsVMp7PfE

"Ahavas Oylam": http://www.youtube.com/watch?v=VQwMrqXw ... re=related

"Versatile and unpredictable, she mixes originals and improvisations with tunes of Schumann and other swinging cats."
TimeOut New York

Na plycie "Oylam" Judith spiewa jazzowe standardy, utwory Schuberta, zydowska muzyke oraz wlasne idiosyncratic piesni, akompaniujac sobie na fortepianie, keyboardzie oraz organach. Judith rozpoczyna perle Cola Portera "All of You" poltora minutowym wstepem, ktory leciutko dotyka melodii zanim zaintonuje znana liryke tej piesni. Rozciaga samogloski, azeby podkreslic emocjonalna intensywnosc slow, przywolac ambiwalencje odczuc, lek i sceptycyzm poczatkow milosci, bo o tym jest ow Porterowski klejnot. Nalezaloby rowniez nadmienic o jej angielsko jezycznej wersji "Der Leiermann" Schuberta z jego cyklu Winterreise.

Judith Berkson urodzila sie w Bostonie, dorastala w Chicago, gdzie jej ojciec byl kantorem w synagodze. Po konserwatorium przeniosla sie do Brooklynu i pracuje jako kantor w Old Westbury Hebrew Congregation. Brala udzial rowniez w licznych projektach klasycznych, klezmerskich, jazzowych oraz eksperimental rock grup Nowego Yorku. Z lidera bandow przerodzila sie w soliste. "To jest bardziej naturalne. Chcialam czystszej, bezposredniejszej i bardziej osobistej drogi by komunikowac sie muzycznie."
Niepokoj, czystosc i surowosc formy, avant-garde laczona z ortodoksyjnoscia, piekno...
Judith spiewa bardzo ekscentrycznie, uzywa stop-and-start, hide-and-seek rubato crawl, przechodzi z mezzo sopranu do mikrotonowych dysonansow wobec cieplych i powolnych dzwiekow jej fortepianu, Wurlitzer i Rhodes keyboardow czy organow Hammonda .
Przepiekna jest piesn spiewana przez nia w jezyku Jidisz "Hulyet, Hulyet" polsko urodzonego poety Mordekhaia Gebirtiga. Tutaj odnalazlam kawalek tej piesni. http://player.ecmrecords.com/berkson
Posluchajcie tez fragmentow innych piesni w powyzszym linku.

1. Goodbye Friend Number One
2. Brute
3. Inside Good Times
4. Clives
5. All Of You
6. Mi Re Do
7. Ahavas Oylam
8. Little Arrows
9. Der Leiermann
10. Fallen Innocent Wandering Thieves
11. They Can't Take That Away From Me
12. Burnt
13. Hulyet, Hulyet
14. Goodbye Friend Number Two

[Agrypina]

Pozostajac w kregach Zydowskich:



Ksiazka Miedzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie. Jest to album fotograficzny ukazujacy zycie Zydow w okresie miedzywojennym na Kaziemierzu Krakowskim. Moje pokolenie, choc zapewne wiele wie o historii, kulturze tych wspanialych ludzi nie zna ich codziennego zycia, barw postaci, roznorodnosci zawodow etc.
Ponad 200 zdjec, ktorym towarzysza szczegolowe opisy, barwnie opowiada historie miedzywojennego Krakowa. Udawadnia, ze Zydzi to nie jedynie mieszkancy Kazimierza, przybysze bojacy sie asymilacji, a pelnoprawni obywatele odbudowywujacy niepodlegla Polske po I wojnie swiatowej.
Polecam rowniez wizyte w Krakowskim Muzeum ku pamieci Zydom - Schindler's Factory. Poczatkowa czesc wystawy pokazuje swietnie zachowane zdjecia Zydow epoki miedzywojennej.
Ale azeby zostac w kregach muzycznych, coby Janowi i Agrypie nie psuc zakladki polecam rowniez zydowskie trio fortepianowe: Yaron Herman Trio i najnowsza plyte "Follow the white Rabbit", przedstawianej zarowno przez Jana w audycji jak i meza. Tytulowy kawalek:
http://www.youtube.com/watch?v=pVeXjoTWz-s

oraz Avishai Cohen Trio i plyte "Gently Disturbed"


http://www.youtube.com/watch?v=3IrgfVzZeHM
i specjalnie dla Huberta (klaniam sie nisko):
http://www.youtube.com/watch?v=YcW2c_ovxaw

Pozdrawiam

[agrypa]

W poprzednie wakacje odezwala sie czasem Tami, mozna tu bylo spotkac Pana Mecenasa Huberta nawet Jan sie nieraz odezwal. W tym roku jakas cisza glucha....

[Agrypina]

Dla Tami:

http://www.youtube.com/watch?v=kMkq_sQlRlk

Z wyrazami sympatii
Agrypki

[agrypa]

Sun Ra. Urodzil sie w 1914 roku jako Herman Poole Blount. Zmienil jednak oficjalnie nazwisko na Le Sony'r Ra i takie nazwisko widnialo w jego paszporcie i wszelkich oficjalnych dokumentach. Publicysci muzyczni uproscili to nazwisko do Sun Ra i ta wersje we wszelkich publikacjach muzycznych artysta przyjal. Jeden z najciekawszych a tez najbardziej kontrowersyjnych muzykow w historii JAZZu. Nazywany byl geniuszem, szalencem a nawet, przez bardziej tradycjonalnych krytykow, blaznem. Ja w jego szalenstwo powatpiewam mocno. Lubil gdy pisano o nim Mister Mistery [Pan Tajemniczy] i sadze ze cala kosmogoniczno-magiczna otoczka byla celowym i konsekwentnym tworzeniem postaci scenicznej. Bylo to czesto spotykane wsrod czarnoskorych muzykow. W porownaniu z szalenstwami Screamina Jaya Hawkinsa pomysly Sun Ra wygladaja dosc skromnie. Mial tez zelazne zasady. Zadnego alkoholu, zadnych narkotykow. Od swoich muzykow takze wymagal calkowitej abstynencji i byl bardzo zdecydowany w tych wymaganiach. Jego rewelacyjny big-band Arkestra byl w latach 60-siatych najciekawsza i najnowoczesniejsza eksperymentalna formacja JAZZowa. Byli mistrzami grupowej improwizacji i prekursorami polirytmii. Sun Ra byl tez poszukiwaczem nowych brzmien lecz staral sie tez wskazywac afrykanskie korzenie JAZZu. Wlasnie w afrykanskich rytmach odnalazl nowe i rewolucyjne zastosowanie perkusji i instrumentow perkusyjnych. Mial wielki wplyw na pozniejsze, znakomite formacje, takie jak AACM [pisala o nich Wioletta] czy Art Ensamble Of Chicago. W ciagu trzydziestu lat istnienia w formacji gralo wielu wybitnych muzykow. Mimo iz Sun Ra niezbyt dbal o jakosc nagran plytowych pozostalo po nich tez sporo znakomitej muzyki. Tu jednak trzeba nieco uwazac, gdyz jest tez sporo plyt nagranych mocno niedbale.
Ja moge spokojnie polecic te:






Sa znakomite.
I plyty ktore, mimo pewnych niedociagniec bardzo lubie.




http://www.youtube.com/watch?v=djBKQNVj5Cc

http://www.youtube.com/watch?v=bfLpnXQp ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=qw3Trh10 ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=TmtVcXz- ... re=related

I dla tych ktorzy lubia poczytac




Czy Sun Ra byl szalony? Nie wiem.....Czy byl geniuszem? Hm.....Geniuszem byl Coltrane. Sun Ra napewno byl znakomitym, ciekawym muzykiem ktory bardzo wiele wniosl do JAZZu.

[kora]

[agrypa]

Dla Kory

http://www.youtube.com/watch?v=dVxBDEqmwSA

http://www.youtube.com/watch?v=Grhk8NZn ... re=related



Czarowna plyta. Laczy w sobie klimat starego Nowego Orleanu i urok miedzywojennych kabaretow Paryza. Do tego najlepsza [zdaniem wszelakich krytykow] trabka w historii JAZZu. Ja wole "szalenstwa" Bowiego, ale wirtuozeria Marsalisa jest niedoscigla.
Tutaj, tez z tej plyty, utwor ktory znasz w wykonaniu Bowiego. Mozna porownac.

http://www.youtube.com/watch?v=wGgLnyyl ... re=related

A ten album to dwa dyski i mozna sobie tez koncert na DVD poogladac.
Napisz tu cos czasem. Sprawisz nam tym spora radosc. Bo jakos nawet mistrz Jan sie nie odzywa.

[kora]

[apollo]

[agrypa]

Czolem Panie mecenasie

"Wielcy muzycy sa jak bokserzy. Znaja sie na samoobronie"
Miles Davis.

Miles na ringu w nowojorskim centrum gimnastyczno-sportowym.
Miles Davis, przed wypadkiem, gdy byl w NY czesto zakladal rano dres i jezdzil pobiegac do Central Parku.


Miles z zona w nowojorskim mieszkaniu.


A takiego Milesa znacie

http://www.youtube.com/watch?v=wtIJ017JpIE



Wszystkie powyzsze zdjecia to rok 1969, Nowy York.

[agrypa]

Tomasz Stanko powiedzial kiedys ".......Chodzi o to ze w dzisiejszych czasach artysta musi umiec sie znalezc w coraz bardziej skomplikowanym swiecie.....Talent to jest nic. Bardzo wielu ludzi ma talent......Sam talent i umiejetnosci nie wystarcza."
Fakt. Zeby w tym naszym skomplikowanym swiecie zaistniec trzeba wielkiej sily przebicia, pracowitosci i umiejetnosci prawdziwego wojownika aby ten talent zostal zauwazony. Trzeba, jak mawial Miles, byc bokserem. Ja dodalbym jeszcze ze trzeba miec szczescie. To tez element niezbedny.
Przypomnialy mi sie te rozwazania w tunelach londynskiego metra gdy uslyszelismy saksofon na najwyzszym poziomie. Pan, na oko nieco po trzydziestce, gral na sopranie. Gral tak ze trudno bylo od niego odejsc. Moglby bez wstydu zagrac z najlepszymi. Gdybym mial porownac, ten piekny ton i uroda gry najblizsza byla sztuce Johna Surmana. Pomyslalem wtedy ze skoro dotad nie wyszedl poza "metrowe granie" to juz zapewne nie wyjdzie. Musialo widac zabraknac tych czynnikow o ktorych powyzej. Jaka to szkoda.....Ile wspanialej sztuki przepada dla nas.
Przypomnialy mi sie powtornie w "Ronnie Scott". Kwartet Stephano D'Silvy supportowal trio Simcocka. Kwartet, bo zespol wzbogacil sie o saksofonistke. Tak. Kobieta gra na sopranie i alcie. Wystep zespolu pana Silvy nie zachwycil nas. Bardzo przecietna muzyka. Bez polotu. Dosc szybko zaczelismy niecierpliwie oczekiwac zespolu Gwilyma Simcocka. Jedynie basista D'Silvy wykazal nieco fantazji i troche urozmaicil ten nieco nudnawy wystep. Pozniej jednak, gdy zagral genialny Yuri Goloubev, jego popisy bardzo nam "wyblakly" Pomyslalem o ile ciekawszy bylby wystep saksofonisty z metra.
Wystep Trio Gwilyma Simcocka byl kolejnym niezapomnianym przezyciem w "Ronnie Scott" Sam Gwilym to bardzo niezwykly czlowiek. Jego gra to polaczenie wielkiego, pewnego siebie spokoju i wspanialego pianistycznego szalenstwa. To zaprawde genialny muzyk. Jest tez obdarzony wielkim poczuciem humoru. Kazdy utwor zapowiadal osobiscie a kazda zapowiedz konczyla sie zartem i wybuchami smiechu publicznosci. Zespol. Fantastyczny Yuri Goloubev. Jeden z najlepszych wspolczesnych basistow. Absolutna swiatowa czolowka. Znalem go juz wczesniej z dokonan z Russian Jazz Quortet Andrieja Kondakowa. Juz wtedy mnie zachwycil a teraz, u Simcocka gra jeszcze ciekawiej. Doskonaly jest tez James Maddren. To perkusista o niezwykle ciekawym stylu. Bardzo melodyjnym a przy tym pelnym energii niespozytej. Przez caly koncert James nie przestawal sie usmiechac. Czesto tez wybuchal radosnym smiechem. Gwilym Simcock zaczal wystep tymi slowami:
"Jestem zaszczycony i bardzo szczesliwy ze moge znowu zagrac z tak wspanialymi muzykami"
Po koncercie ,przy klubowym barze, Wioletta porozmawiala sobie serdecznie z Gwilymem. Rozmawialo sie im tak dobrze, ze ja bylem uczestnikiem raczej biernym. Dowiedzielismy sie ze muzycy zespolu Phronesis to szkolni koledzy Simcocka i ze bardzo ich lubi. Gwilym i Wioletta odnalezli wspolne zamilowanie do zespolu EST i temu poswiecona byla spora czesc rozmowy. Gwilym powiedzial nam ze Kaliski Festiwal jest jednym z najlepszych festiwali JAZZowych na swiecie. Bardzo zadowolony jest z uczestnictwa w tej pieknej imprezie i zawsze chetnie tam wroci. Janku
Nie moge pokazac zadnych zdjec. Nie moge nawet pokazac jak wyglada klub. Robienie jakichkolwiek zdjac w Ronnie Scott Club jest zabronione. Jedyna osoba ktora moze robic zdjecia w klubie jest David Sinclair. Zajmuje sie tym juz ponad 50-siat lat. Album o ktorym pisalem powyzej to zdjecia jego autorstwa. To przemily starszy pan z laseczka i nieodlacznym aparatem. Spotykalismy go na kazdym koncercie. Wszystkie sciany klubu pelne sa zdjec jego autorstwa. Mister Sinclar umozliwia tez zakup kazdego ze swoich zdjec. W ofercie jest ich ponad cztery tysiace. Ponad piecdziesiat lat historii JAZZu.
I na koniec, jak zwykle , ciekawa propozycja plytowa.

Znakomita
Yuri Goloubev- kontrabas
Klaus Gesing- saksofon sopranowy i klarnet basowy
Gwilym Simcock- fortepian
Giovanni Falzone- trabka, flugelhorn.
Asaf Sirkis- perkusja.

[kazek]

[agrypa]

[agrypa]

Chce zaproponowac wam DVD. Koncert Art Ensamble Of Chicago w 1982 w Chicago wlasnie.

Polecam nawet tym ktorzy DVD nie lubia. Do tego niezwyklego widowiska chetnie sie wraca. Trudno zdobyc ten film. Nam udalo sie bo jakis egzemplarz ocalal w sklepie muzycznym w Budapeszcie. Film dostarczyla Magyar Poszte
Jednak jesli ktos na niego trafi, bardzo polecam.

[agrypa]

Zagladnijcie do Newsow Kawal swietnej muzyki. Kapitalne polaczenie nowoczesnego grania z klimatem z czasow slynnych JAZZowych big-bandow.

[Agrypina]

Wspaniala, fascynujaca ksiazke od jakiegos czasu mamy w swoich zbiorach. Jest to ogromny tom o organizacji AACM i Amerykanskiej Eksperymentalnej Muzyce. "A Power Stronger Than Itself" George'a E. Lewisa. Autor - nastoletni wtedy chlopak -dolaczyl do Association for the Advancement of Creative Musicians w 1971 roku i mial ogromny wplyw na spolecznosc tych eksperymentalnych warsztatow muzycznych. Tom bogaty jest w fotografie, wywiady, luzne wypowiedzi i reminiscencje roznych muzykow i dziennikarzy muzycznych z calego swiata - od samego poczatku istnienia AACM w Chicago az do wspolczesnosci w Nowym Yorku. Zawiera potezna bibliografie, zarowno ksiazkowa jak i czasopism - jest wiec niezwykle ceniona pozycja przez nas. Skarbnica wiedzy.



Autor George Lewis jest obecnie profesorem najlepszej szkoly jazzowej w Ameryce - Columbia University; nagral ponad 120 zapisow wlasnej muzyki i jest cenionym znawca eksperymentalnej "GREAT BLACK MUSIC". Termin ten wykuty przez Art Ensemble of Chicago ma w sobie ogromny potencjal znaczeniowy. To nie tylko eksperyment muzyczny, teatralny performance, ale duma z korzeni afrykanskich i aktywny czynnik zmieniajacy polityke socjalna nierownosci w wolnosc i rownosc rasowa. Jak powiedzial Joseph Jarman w amerykanskim "Down Beat": 'Krytycy nazywali to avant-garde, nazywali to "New Thing". Ale my mamy tylko jedno imie tego: the GREAT BLACK MUSIC". To, co tak mnie fascynuje w eksperymentalnej muzyce free jazzowej to nie tylko wolnosc dzwiekow i sposobu bycia na scenie, ale rowniez potencjal transformacji sposobu myslenia ludzi; od ksenofobii rasowej do rownosci rasowej. Ale poprzestanmy na tym i wrocmy do muzyki... Zalozmy, ze free jazz opiera sie na FRUSTRACJI. Poprzez umiejetna gradacje nieoczekiwanego chaosu, muzyka zmusza sluchacza do coraz wiekszej i desperackiej nadziei na estetyczne rozwiazanie, na ekstaze po zlosci, namietnosci ktore stymuluje, ale ktore pozostaja niespelnione, odmowe satysfakcji z balansu tak wielka jak urok doskonalosci. Jarman tlumaczy: "my reprezentujemy historie od starozytnosci do wspolczesnosci... Malachi (basista) zawsze reprezentowal najstarsza istote... bedzie wygladal jak afrykansko-egipski szaman... Moye (perkusista) byl u zrodel afrykanskiej tradycji, nie pojedynczej afrykanskiej tradycji ale totalnej afrykanskiej tradycji... Ja bylem bardziej zorientowany na Wschod... Te trzy pozycje byly panteistycznymi elementami Afryki i Azji. Roscoe (saksofonista) reprezentowal glowna linie szamanska, the Urban Delivery Man... Lester (trebacz) zawsze byl sledczym noszacym fartuch kuchenny, co znaczylo uzdrowienie, kreatywna energie i jedzenie." Zaciekawil mnie ten fartuch, na ktorejs internetowej stronie czytalam, ze ten fartuch byl bardziej lekarski i jego noszenie znaczyc mialo moc uzdrowicielska Lestera Bowiego.
Koncert w Theatre du Vieux Colombier w Paryzu ukazal jak muzyka ciagle odbija echem trudnosci Czarnych Amerykanow o przetrwanie. Wilmer napisal tak: 'Fontella wyszla na scene by powiedziec glosno, wykrzyczec i wypluc swoj umysl i swoja dusze o czerni skory i dumie. Sprawila, ze publicznosc plakala z rownym natezeniem'. Spiewala wtedy "The Black Is the Color of My True Love's Mind". GREAT BLACK MUSIC - zestawienie 'czerni' i 'wspanialosci' jako oksymoron, czyli rodzaj zabawnej niedorzecznosci. Moc tego paradoksu niech nam ukaze obraz graficzny nagrania "Strange Fruit" Lestera Bowiego i Brass Fantasy (kompozycja Billie Holiday):
http://www.youtube.com/watch?v=r7aVmccVAgI

Lincoln 'Chicago Beau' Beauchamp w swojej ksiazce z wywiadami z Art Ensemble of Chicago wspomina, ze jego pobyt we Francji byl symultaniczny z szerokim protestem studentow w Maju 1968 roku. W jego slowach Paryz stal sie kipiacym kotlem artystycznych ekspresji i pomyslow. Prawie kazda czynnosc tworcza zawierala w sobie element rewolucji, protest, niezadowolenie lub wezwanie o pokoj. Koncert Art Ensemble of Chicago w Lucernaire stal sie natychmiast wielka sensacja. Manifest artystyczny grupy AEC byl lepiej slyszalny w Europie niz w konserwatywnej wtedy Ameryce. Niesamowita energia grupy AEC, multi-instrumentalizm, humor, cisza, wynalezione nowe dzwieki, instrumenty domowej konstrukcji i w koncu wspolna improwizacja zamiast heroicznych, indywidualnych popisow solowych, znalazly zrozumienie i fascynacje owczesnych Paryzan. Tak wspomina pisarz Daniel Caux: 'teatr Lucernaire ze stu czterdziestoma siedzeniami byl pograzony w dzwiekach przeroznych instrumentow: ksylofonow, bassonow, sarrusofonow, przeroznych saksofonow, klarnetow, banjo, cymbalow, dzwonow, gongow, bass drum, belafonow, rattles etc... W pierwsza noc, sluchacze byli zaskoczeni ujrzawszy nagi tors Jarmana z pomalowana twarza posuwajacego sie powoli przejsciem miedzy siedzeniamimi i mamroczacego poemat, podczas gdy basista Malachi Favors, noszac maske terroru, krzyczal w strone Lestera Bowiego. Roscoe Mitchell operowal przeroznymi klaksonami samochodowymi i rowerowymi trabkami z pompka.'
Niesamowite instrumentarium tej grupy mozna podziwiac na jedynym dostepnym DVD w Europie, pokazanym powyzej przez agrype - koncert z 1982 roku w Chicago. Muzycy AEC pieknie wspolpracuja ze soba, zaden nie dominuje, graja razem, tworzac niezwykly klimat widowiska. Czterech mezczyzn bada dzungle barokowych instrumentow detych i szarpanych oraz przeroznych perkusyjnych. Sa gwaltowni, dzicy, surowi i pelni czci. Lester Bowie: 'To jest free i improwizowana muzyka, ale trudna i ciezka.... jak twoje zycie'. 'Rzecza zla u wielu muzykow jest limitacja do okreslonego stylu grania lub pragnienie okreslonego typu dzwiekow. Ja lubie wszystkie style i wszystkie dzwieki, wiec jestem calkowicie wolny. Moge robic, co tylko chce.' I faktycznie, w koncowym okresie swojej tworczosci Lester Bowie, jak wielu innych muzykow freejazzowych, skierowal swoje zainteresowania ku muzyce popularnej. "Smooth Operator" z albumu 'Serious Fun': http://www.youtube.com/watch?v=mXRsRo6i ... re=related


To album studyjny z Paryza z czerwca 1969 roku bedacy owocem pobytu zespolu w Europie. Powyzej wspomnialam o braku perspektyw dla tego typu muzyki i tego typu muzykow w Ameryce. Na plycie 'Tutankhamun' gra Lester Bowie, Roscoe Mitchell, Joseph Jarman i Malachi Favors. Brak tutaj perkusisty. Ta nieobecnosc rekompensuja pozostali muzycy, grajac na drobnych instrumentach perkusyjnych. Tytulowy utwor 'Tutankhamun' jest kompozycja Favorsa i faktycznie linie melodyczna tworza tutaj dzwieki szarpanego i smyczkowego kontrabasu.
Posluchajcie 'The Night Room':
http://www.youtube.com/watch?v=_E1IblUPKzs

oraz Tthinitthedalen part 1 & 2:
http://www.youtube.com/watch?v=QS6FEbmW ... re=related

Album 'Congliptious' the Roscoe Mitchell's Art Ensemble (pozniej przemianowany na Art Ensemble of Chicago) z 1968 roku:


Oprocz Mitchella, Bowiego, Favorsa gra tutaj Robert Crowder na perkusji i gongach, ktory wkrotce opusci zespol.

Tytulem zakonczenia chcialabym dodac, ze dla tej generacji muzykow, muzyka stala sie wyrazem wyzwania do przekroczenia ekonomicznych, geograficznych i spolecznych granic 'getta' afrykanskiego. Czym byl wystep 'Art Ensemble of Chicago' w latach 80-tych w Polsce na Jazz Jamboree? http://www.youtube.com/watch?v=4XjNOPBn2Pg
Niewielka czesc widowni wyszla na poczatku wystepu. Wiekszosc pozostala i sluchala zauroczona do konca. Koncert ten na pewno byl mieszanina kolorow i dzwiekow w szarej codziennosci Polski komunistycznej. Dla wielu pozostanie wspanialym przezyciem, lamiacym konserwatyzm zachowan muzycznych oraz obnizajacym lek polityczny... I dzieki im wielkie za to.

Niedawno wpadlam na trop ksiazki Art Ensemble of Chicago: 'Great Black Music: Ancient to the Future'. Jest rzadkoscia, od wielu lat niedostepna na rynku. Przeczytanie i posiadanie jej w swoich zbiorach stalo sie moim marzeniem...

[agrypa]

Perkusista Robert Crowder odszedl od Art Ensamble by grac w zespole rockowym.

[Roj]

Pozdrowienia Agrypo !

[agrypa]

Dziekuje Juz tu mniej strasznie.



Caly czas "trzymamy reke na pulsie" a jednak o najnowszej plycie Leszka Mozdzera dowiedzielismy sie od naszego JAZZowego guru Jana. W naszym ulubionym miesieczniku " Jazzwise" wiadomosc o plycie pojawila sie dopiero w numerze wrzesniowym, ktory w sprzedazy jest od wczoraj.

Artykul pelen pochwal, a zarowno pianista jak i plyta w pelni na nie zasluguja.


http://www.youtube.com/watch?v=71EeVTu21uc

A nie sadzilem ze po "Litani" jeszcze mnie ktos Komeda zauroczy.

[agrypa]

Dla Jana, jako ze lubi. Absolutna klasyka zagrana absolutnie na nowo.

http://www.youtube.com/watch?v=IyDe9sl1gNI

http://www.youtube.com/watch?v=A9DDiS8KMBU

To ta plyta:



CD +DVD mozna rowniez koncert ogladnac.

[agrypa]

"ja lubie wszystkie style i wszystkie dzwieki, wiec jestem wolny"
Lester Bowie


Uslyszycie tu "St. Louis Blues" a tez "Hello Dolly" Mistrza Armstronga.

Plyty na ktore czekamy:



Ten Atenski koncert byl wielkim JAZZowym wydarzeniem. Bardzo ucieszyla nas wiadomosc ze znajdzie sie na plycie. Wielka wdziecznosc dla Pana Manfreda i jego ECM.
Znakomitemu kwartetowi Lloyda towarzysza greccy artysci. Spiewaczka Maria Farantouri i muzycy; Sokratis Sinopoulos na lirze i Takis Farazis na fortepianie. Uslyszymy wiec dwa fortepiany. Premiera 28 sierpien.

Disc: 1
1. Kratissa ti zoi mou (I kept hold of my life)
2. Dream Weaver
3. Blow Wind
4. Requiem
5. Greek Suite I: Sy Pater Kosmon (Hymn for the Holy Trinity)
6. Cactus
7. Gardens of Paradise
8. Journey to Kythera
Disc: 2
1. Prayer
2. Greek Suite II: Nanourisma (Lullaby)
3. Margaritarenia
4. Thalassaki (The Sea)
5. Greek Suite III: Hepirotic Miroloi (Lament from Epirus)
6. Kaegomae kae Sigoliono (I burn and slowly melt)
7. Mori Kontoula Lemonia (Little lemon tree)
8. Alismono (I forget and I am happy)
9. Tou Hilou Kastro (Castles of the Sun)
10. Yanni Mou (Yanni, your handkerchief)


Stefano Battaglia-fortepian
Salvatore Maiore-kontrabas
Roberto Dani- perkusja
"Staralismy sie stworzyc muzyke czysta, nie zanieczyszczona wspolczesnoscia. Tak brzmiec mogly tance i piesni przed tysiacem lat. Mysle ze mozna by je zagrac na pradawnych instrumentach. To rodzaj muzyki z czasow gdy przemawiala ona jezykiem bezposrednim. Bez idiomow"
Stefano Battaglia.
1. Minas Tirith
2. The River Of Anyder
3. Ararat dance
4. Return To Bensalem
5. Nowhere Song
6. Sham-bha-lah
7. Bensalem
8. Anagoor
9. Ararat prayer
10. Anywhere Song

Premiera 29 sierpien.

I piekna trabka lub jak mawia Pan Stanko traba

Premiera 24 pazdziernik.
1. Amnesia
2. Garbage Can Blues
3. Choctaw
4. Incognito
5. Cornettology
6. F.Express
7. Tears For Neda
8. Song Tree
9. Paris Baguette
10. Planet Earth
11. Tribe
12. Improvisation

[agrypa]

Chick Corea-fortepian
Avishai Cohen-kontrabas
Jeff Ballard-perkusja

http://www.youtube.com/watch?v=cnjCBMl7 ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=fc_aVPzm ... re=related

W listopadzie uslyszymy Cohena w Ronnie Scott

[agrypa]

A to JAZZowa pianistyczna perla



The Hook
http://www.youtube.com/watch?v=ZYWSx3h9MAM

To juz nie z tej plyty. Na tubie znalazlem tylko powyzszy utwor z niej.
http://www.youtube.com/watch?v=JHvegyDAi7Q

[agrypa]

Alice Coltrane. Druga zona Johna Coltrane'a i matka trzech jego synow. Pianistka i harfistka. Niezwykle sa jej JAZZowe improwizacje grane na harfie. Po smierci Johna zajela sie promowaniem jego muzyki zarowno na estradzie, jak i w dystrybucji plytowej. Sporo kontrowersji i sprzeciwow wzbudzil pomysl dodawania partii harfy i smyczkow do orginalnych nagran Coltrane'a. Komentarze te byly na ogol zdecydowanie niepozytywne. W 20-sta rocznice smierci Coltrane'a zoorganizowala swiatowe turne z zespolem w ktorym na saksofonach grali synowie jej i Johna.
Alice prowadzila tez wlasne grupy. Grali z nia mn. Archie Shepp, Jimmy Garrison i Jack DeJohnette.
Nasze plyty








I troche muzyki

http://www.youtube.com/watch?v=7AOfPj40Tls

http://www.youtube.com/watch?v=smisXZ7KVpo

Z Pharoahem Sandersem
http://www.youtube.com/watch?v=JuDuNfqXnrc

Jej sklonnosci mistyczno-filozoficzne przewazaly czesto nad muzycznymi. Milkla wtedy na dlugie lata. [Zmienila nawet imie na Turiya Aparana]
Zmarla 12 stycznia 2007 roku.


Alice i John.

[Agatka Malczyk]

[Agatka Malczyk]

[Agatka Malczyk]

[agrypa]

Plyty na ktore czekamy.



Dla mnie rewelacja. 3CD + DVD. Koncertowe, nigdy nie publikowane nagrania z europejskiej trasy Milesa z 1967 roku. To nagrania z koncertow z Antwerpi, Sztokholmu, Kopenhagi, Paryza i Kalsruhe. I ten rewelacyjny sklad. Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter i Tony Williams.
(Columbia/Legacy 8869794053 2)

CD One – Selections:
1. Agitation
2. Footprints
3. ’Round Midnight
4. No Blues
5. Riot
6. On Green Dolphin Street
7. Masqualero
8. Gingerbread Boy
9. Theme. (Recorded on October 28, 1967 at the Konigin Elizabethzaal, Antwerp, Belgium by Belgian Radio and Television [BRT].)

CD Two – Selections:
1. Agitation
2. Footprints
3. ’Round Midnight
4. No Blues
5. Masqualero
6. Agitation
7. Footprints. (Tracks 1-5 recorded on November 2, 1967 at the Tivoli Konsertsal, Copenhagen, Denmark by Danish Radio; tracks 6 & 7 recorded and broadcast on November 6, 1967 at the Paris Jazz Festival, Salle Pleyel, Paris, France on France Inter [ORTF]. Radio Program Producer: André Francis.)

CD Three – Selections:
1. ’Round Midnight
2. No Blues
3. Masqualero
4. I Fall In Love Too Easily
5. Riot
6. Walkin’
7. On Green Dolphin Street
8. The Theme. (Recorded and broadcast on November 6, 1967 at the Paris Jazz Festival, Salle Pleyel, Paris, France on France Inter [ORTF]. Radio Program Producer: André Francis.)

DVD – Selections:
1. Agitation
2. Footprints
3. I Fall In Love Too Easily
4. Gingerbread Boy
5. The Theme
6. Agitation
7. Footprints
8. ’Round Midnight
9. Gingerbread Boy
10. The Theme. (Tracks 1-6 recorded on November 7, 1967 at the Stadthalle, Karlsruhe, Germany by Südwestfunk TV; tracks 7-11 recorded on October 31, 1967 at the Konserthuset, Stockholm, Sweden by Sveriges Radio TV.)

Bedzie tez jednoplytowe wydanie "bestow" tych bootlegow. Tylko siedem utworow.
Pieciokrotnie tansze, ale mysle ze traci sie bardzo wiele.
Premiera wydawnictwa 19-stego pazdziernika.