Płyta miała oficjalną premierę 19 lutego 2008 roku, ale jej dystrybucja odbywa się w sposób nietypowy i to podobno na życzenie fanów. Można ją nabyć na koncertach artysty, ale ponadto: do końca marca CD można pozyskać w USA poprzez stronę internetową wytwórni (Favored Nations) lub kupić pojedyncze utwory w formie plików mp3. Od 1 kwietnia ma być dostępna w Kanadzie, a od 28 kwietnia w innych krajach. W Polsce zapowiadana jest na 12 maja.
Muzyka nie zaskoczy tych, którzy zetknęli się z wcześniejszymi płytami artysty. Możemy być tylko trochę zaskoczeni początkiem płyty: pierwszymi leniwymi dźwiękami gitary przemieszczającymi się w przestrzeni - ale to tylko łagodny i efektowny wstęp do mocnego elektrycznego grania. Eric Sardinas znowu raczy nas błyskotliwą grą na gitarze slide i charakterystycznym śpiewem, który jednak zapewne nie wszystkim odpowiada. Od czasu wydania poprzedniej płyty (5 lat temu) muzyk nie zmienił stylu i doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Wymownym potwierdzeniem tej sytuacji jest nagranie o znaczącym tytule It's Nothing New, w którym można wyłowić znajome (z tytułowego utworu jego pierwszej płyty Treat Me Right) dźwięki – to chyba ukłon dla fanów z najdłuższym stażem. Sardinas kokietuje również inną grupę słuchaczy – ukłonem dla lubiących proste i znane kawałki jest nagranie nr 8, które (na szczęście) jest najkrótsze na płycie. Dwa z jedenastu utworów to kompozycje innych twórców.
Akceptuję tutaj głównie wszystkie nagrania o nieparzystych numerach i jeden z numerem parzystym: 10 - Door To Diamonds. Brakuje mi jednak na tej płycie bluesów (lub przynajmniej jednego) w wolniejszym tempie zagranych z większym uczuciem i zaśpiewanych bez udziału chórku, w stylu takich nagrań, jak np.: Low Down Love, Angel Face, Killin' Time Blues, czy Liar's Dice Blues z jego wcześniejszych płyt. Na krążku zostało trochę wolnego miejsca – można go było wykorzystać dając chórzystkom wolne.
Nie wiadomo dokładnie, co określa miano Big Motor – może chodzi właśnie o chórki, których wcześniej na jego płytach nie było w takich ilościach. Może też artystę zafascynowała przekładnia zębata, którą uwieczniono na okładce, ale tej ewentualnej fascynacji jeszcze w nagraniach nie odkryłem. Może sposób sprzedaży ma być motorem napędzającym zyski? także imituje koło zębate.
Tajemnicza nazwa płyty i dziwny sposób dystrybucji nie zniechęciły mnie. Jestem zadowolony z tego nabytku. Mimo chórków.
