The Answer - Everyday Demons

[Rock-A-Billy]

W ostatnich dniach wpadło w moje ręce kolejne wydawnictwo północno - irlandzkiej kapeli hard-rockowej The Answer pt." Everyday Demons". To już druga płyta tegoż zespołu, po wydanej w 2006 roku, bardzo dobrze przyjętej przez publiczność i krytykę płycie "Rise". Po kilkukrotnym przesłuchaniu nowego albumu trudno mi orzec czy chłopaki z The Answer pokonały poprzeczkę, którą dość wysoko ustawili sobie poprzednim albumem. Chyba lepiej jednak będzie pominąć te rozważania i skoncentrować się na zawartości krążka "Everyday Demons".

Od samego początku tj. od otwierającego płytę utworu tytułowego stykamy się z ostrym, dynamicznym brzmieniem zespołu i rozdzierającym, w nieco "plantowskiej" manierze wokalem Cormaca Neesona. Ten utwór to naprawdę godny następca "Under The Sky" z poprzedniego albumu. Dalej idą utwory: "Too Far Gone" oraz "On And On" I co ...? I jest równie dobrze!! Kompozycje w sposób jednoznaczny osadzone są w stylistyce lat 70-tych, nawiązujące bezpośrednio do twórczości takich legend jak: Led Zeppelin i Black Sabbath, Deep Purple czy momentami nawet AC/DC Ciężkie, kanciaste riffy i wystrzałowe solówki sąsiadują tu z "gęstym" brzmieniem sekcji rytmicznej. Większość kompozycji jest bardzo dynamiczna, nawet te spokojniejsze jak "Cry Out", czy "Why`d You Change Your Mind" uderzają z siłą huraganu w refrenach. Drugi z wymienionych utworów to wg mnie jeden z najlepszych, obok tytułowego, utworów na płycie.
Kawałek "Pride" to z kolei podróż w nieco łagodniejsze, choć wcale nie nazbyt łagodne rejony, przywodzące na myśl niektóre dokonania The Black Crowes. Dalej jest "Walkin` Mat" - tu znów robi się bardziej "zeppelinowsko" ze świetnym, gwałtownym atakiem wokalno - gitarowym w refrenie. Kolejny utwory - "Tonight" i "Dead Of The Night" - dynamiczne i rozpędzone (zwłaszcza ten drugi) też nie mogą być zaliczone do wypełnianiaczy. Następny w kolejce "Comfort Zone" to już zdecydowanie spokojny, w zasadzie balladowy numer z niebanalnym muzycznie pomysłem w zwrotkach i przebojowym, wpadającym w ucho refrenem. Słowem materiał na potencjalny hit !
Kończący płytę "Evil Man" to najbardziej chyba bluesowy numer na płycie, aczkolwiek tylko w odniesieniu do pojawiającego się tam przewodniego riffu oraz brzmienia harmonijki, na której w końcówce zagrał wokalista.

Czy "przebili" debiut ? Trudno mi to ocenić. Na pewno jednak nagrali materiał co najmniej równie dobry i wart polecenia każdemu fanowi solidnego, stylowego hard - rocka. Mnie osobiście, brakuje jedynie na "Everyday Demons" utworu o cechach wolnego, ciężkiego bluesa w stylu doskonałego"Memphis Water" z poprzedniej płyty.
Album zakupiłem w wersji z bonusowym DVD, zawierającym nagrania koncertowe przeplatane z wywiadami z członkami zespołu. Niestety nie zdążyłem się jeszcze z jego zawartością zapoznać.

[Tomek D.]

17 marca grali w Pradze jako support przed AC/DC. Muzyka nawet ciekawa, mi ich granie bardzo przypominało Led Zeppelin. Niestety byli kiepsko nagłośnieni.

[RafałS]

Nie mam płyt, za to słuchałem z zainteresowaniem tego, co było w Tanim Graniu i co udostępnił B&B (jak zwykle - dzięki ). Mogę tylko powiedzieć, ze te utwory, które znam z drugiej płyty, podobały mi się bardziej, od tego, co znałem z pierwszej. Mam wrażenie, że bardziej przebojowe są te nowe numery i lepiej doszlifowane. To co słyszałem z debiutu brzmiało mi surowiej (w znaczeniu mniej dojrzale) i mnie nie kusiło, a dwójka zdecydowanie mnie kusi...

[B&B]

Zupełnie nie zapamiętałem tej nowej płyty u Manna, jakoś mi nie wpadła w ucho... Ale właśnie DJ Kosiak obszerne fragmenty zaprezentował (można się zapoznać tam gdzie zawsze )
Na "Rise" grali bardziej hard, jak Budgie czy BS, teraz słyszę że są bliżej metal i AC/DC. Ale to nadal przyjemny łomot

[posener]

Trochę się o tej kapeli od jakiegoś czasu mówi, często porównując do LZ czy AC/DC. Ujmę to tak: zawsze dobrze posłuchać sprawnie wykonanej, riffowej muzyki czyli hard rocka i oby takiego grania jak najwięcej. Przy LZ to jak Giewont przy Mount Everest, a do AC/DC też sporo brakuje. Trzeba z pobłażliwością spojrzeć na zabiegi marketingowe, a tak poza tym to jak najbardziej OK. Promujmy bo zaleje nas dodyzm.

[Electric Muddy]

Przy LZ to jak Giewont przy Mount Everest, a do AC/DC też sporo brakuje.

Nie można porównywać Answer z tymi zespołami bo Answer są na praktycznie na początku kariery, a zespoły przez Ciebie wymienione już dawno zapisały się w historii Rocka.
Niestety po drugiej płycie nadal nie mają swojego Smoke On The Water, Seven Nation Army czy Whole Lotta Rosie czyli utworu wizytówki, z którym byliby kojarzeni, ale mam nadzieje, że stanie się tak w przyszłości. Moim zdaniem ta płyta jest nieco słabsza od poprzedniej najlepszy utwór to Demon Eyes, podobają mi się też utwory Too Far Gone, On And On i Evil Man, reszta już nie robi na mnie takiego wrażenia.

On And On (Teledysk)
http://www.youtube.com/watch?v=iYHbGEZj ... re=related

Highwater or Hell (bonus track do Japońskiej edycji)
http://www.youtube.com/watch?v=jbnu3RfoJOM

[RafałS]

Trochę się o tej kapeli od jakiegoś czasu mówi, często porównując do LZ czy AC/DC. Ujmę to tak: zawsze dobrze posłuchać sprawnie wykonanej, riffowej muzyki czyli hard rocka i oby takiego grania jak najwięcej. Przy LZ to jak Giewont przy Mount Everest, a do AC/DC też sporo brakuje. Trzeba z pobłażliwością spojrzeć na zabiegi marketingowe, a tak poza tym to jak najbardziej OK. Promujmy bo zaleje nas dodyzm.

Takie miałem wrażenie, po tych kilku utworach, co słyszałem, ale nie chciałem tego mówić, nie znając całości. Porównywać z LZ chyba nie ma sensu, za to powiedzcie szczerze - czy płyty The Answer są równie dobre, co powiedzmy, reaktywowany Cactus (V)?

[Rock-A-Billy]

Witam!

Pytanie jest źle zadane albo nie wyczuwam ironii
Płyty The Answer nie są równie dobre jak płyta reaktywowanego Cactusa... One są po wielokroć lepsze ! Dla mnie ten "stary - nowy" Cactus to "kiepścizna". Kompletnie do mnie nie przemawia.

[RafałS]

Ironii nie było. Może jestem w mniejszości, ale lubię nowego Cactusa - to dla mnie solidny standard grania i dobry punkt odniesienia. Mam słabość do weteranów.

[Pawel Freebird Michaliszy]

Debiut Answer fajny..jak setki innych amerykańskich , angielskich i irlandzkich debiutów....Druga płyta to już zupełny brak pomysłów...kalka / gorsza / pierwszej. grają jak Led Zeppelin etc.. tak sie tez mówi o wielu polskich zawodowych i amatorskich kapelach....ot..coby dobre skojarzenie było..
..............................................................
Cactus nowy jakoś mi nie może wejść...przestaję więc męczyć ten album..idzie na półkę i pewnie w zapomnienie...choć..nigdy nie wiadomo...
pozdr serdecznie

[RafałS]

Kilka miesięcy po zakupie, kiedy zdążyłem już zapomnieć to, co znałem z radia odgrzebałem tę płytę i zacząłem jej słuchać. Miłe zaskoczenie w porównaniu z poprzednią. Debiut brzmiał dla mnie trochę tak, jakby killku irlandzkich chłopaków oderwało się na chwilę od wykopywania ziemniaków z podmokłego poletka, weszło do szopy i nagrało album. Niedorobione kompozycje, sztampowe aranżacje (poza Preaching), nadrabianie entuzjazmem ogólnego braku pomysłów.

Na szczęście dwójka to już konkretna rockowa rąbanina, aż wióry lecą. Moc ponakładanych gitar, gęsto chodząca sekcja, dużo lepsze śpiewanie (główny wokal dojrzał, a instrumentalisci śpiewający chórki się dotarli). Chłopaki się otrzaskały i nagrały płytę z kopem, która moim zdaniem bije debiut na głowę pod każdym względem. Profesjonalne numery i produkcja. Kilka kawałków chce mi się grać i śpiewać wraz z nimi a dźwięk trzęsie pokojem. Oby tak dalej. Trzymam kciuki za ich dalsze postępy i karierę.

[Rock-A-Billy]

Po paru miesiącach wróciłem do słuchania "Everyday Demons" i też muszę przyznać, że płyta obroniła się bardzo dobrze. Mocne, rasowe hardrockowe granie wg najlepszych wzorców. Trzymam kciuki za dalszą karierę chłopaków z The Answer