Okolice Bluesa

na wstępie przepraszam - wiem, że to nie płyta bluesowa, ale...

...ale wiem, że na tym forum są również takie osoby, które słuchają też Hard Rock'a.

Strasznie jestem ciekaw Waszej opinii o tej płycie

14 utworów na które fani czekali tylko 14 lat
w sumie przeszło 70 minut muzyki - muzyki zupełnie innej niż dotychczasowe dokonania Gunsów.
W sumie to tylko głos Axla przywołuje skojarzenia ze starym Guns n' Roses , co w sumie nie dziwi, bo poza nim (i klawiszowcem Dizzy Redem) nikt z tamtych muzyków nie gra już w tym zespole.
Sam kierunek muzyczny w który podążył Axl raczej nie zaskakuje, bo przecież od conajmniej dwóch lat w sieci pojawiały się jakies przecieki z różnymi wersjami nowych numerów.

Cóż jesli ktos oczekiwał starego dobrego Rock n' Rolla, to się rozczarował.
Ja jednak postanowiłem tej płyty posłuchac nie patrząc na dotychczasowe dokonania grupy - traktując "Chinese Democracy" jako nowy rozdział w historii Guns n' Roses.
Słuchałem jakiś czas temu kilku utworów z sieci w surowych jeszcze wersjach i zupełnie do mnie nie przemawiały.

Teraz włączyłem gotową płytę i mile się zaskoczyłem.
Jak dla mnie bardzo fajny materiał, nowoczesny, świetnie poaranżowany i to co najważniejsze - są to nadal piosenki - melodie, które zapadaja w pamięci. Elektronika którą są "skazone" niektóre utwory jakoś mniej mi przeszkadza niż w tych wcześniejszych wersjach demo.
Dużo świetnych gitar i klimatu - klimatu niejednokrotnie przywołującego skojarzenia z takimi artystami jak Queen czy Elton John.

Polecam.

Nie słuchałem przesłuchałem jedynie fragmenty i wygląda na to, że 80% materiału jest słaba, ale fajnie, że Axl nagrał w końcu tą płyte, po tylu latach. Mam nadzieje, że kiedyś będzie reunion z Izzym, Slashem, Duffem i Stevenem.

Sprawdziłem...

kompletnie mi nie wchodzi..
no cóz ; każdy słyszy inaczej...

dla mnie to ciągle i wyłącznie zarzynany wyjec ..nie wokalista...
Kupy się to nie trzyma...

Zreszta nie lubie tej kapeli...

ruchy Axela to ni mniej ni więcej kołysanie Garego Rossingtona..zwróccie na to uwage....
a Slash ..jak Page../ wyglada !!! nie gra , co by było jasne wszystko.../

Image sobie wymyslili pajace... bazujac na Skynyrdach i Zeppach...

Jeszcze Appetitte...fragmentami naturalne..a pózniej...koszmar Knockin' On Heaven Doors....kiedy słyszę ten kozi bek w knock..knock.. żenada...Jeezu , tak spaskudzić 2 minutowe arcydzieło Dylana...

Tak..i jeszcze tekst o Polakach..TO NIE JEST MI OBOJETNE - tłumaczył sie ze był pijany i takie tam...słoma z kapci i przewrócone w tym wypalonym łbie...
Tak , to dla mnie jest równiez wazne..!!!!
Tak jak to co powiedział ten idiota burt reynolds o naszym hymnie...
Biore do reki film i widze jego nazwisko.. niech spierd..la...
................................................................................

15 LAT SIE MĘCZYL..I WYMĘCZYŁ NIJAKIE ROKSIDŁO

Widziales ta wypowiedz? czy slyszales od kogos? jezeli tak to podaj jakiegos linka, cokolwiek... bo dla mnie to zaden dowod, poza tym kazdy mowi ze ze axl przeprosil czy cos takiego tylko nikt nie potrafi nic wiecej powiedziec, np czy to bylo na łamach prasy, w tv, a moze w internecie. niepotrzebnie siejecie taka durna plotke. a co do wygladu to chyba dyskusja jest o plycie i o walorach dzwiekowych

Podobnie jak Matragon (chyba) miałem 15 lat kiedy w 1991 r. ukazały się obie części Use Your Illusion. Wszyscy w moim otoczeniu bawili się przy tych przebojach i choćby z tego względu mam do grupy lekki sentyment. Była to jedna z niewielu kapel, które na początku lat 90-tych oferowały jakąś alternatywę dla grunge'u i kilku innych rzeczy, których nie trawiłem. Jeden z ostatnich rock'n'rolowych zespołów, którym udało się podbić świat. Nigdy nie byłem fanem, ale wciąż uśmiecham się słysząc w radiu niektóre ich stare piosenki.

Tyle, że ta kapela nie istnieje już od wielu lat. Właśnie ukazał się solowy album jej byłego wokalisty, który wciąż posługuje się nazwą. Wokalista ten skomponował praktycznie całość materiału i nagrał go z pomocą sztafety zmieniających się instrumentalistów, z których część należy ponoc do obecnego "składu grupy". (Ciekawe jak długo tam zagrzeją ?). Sam proces nagrywania, dziesiątki muzyków, inżynierów i producentów - wszystko to jest typowe dla solowych płyt. Długi czas oczekiwania również. Tyle, że w przypadku Axla nie podejrzewam, aby okres ten wynikał z jego natury perfekcjonisty. Raczej z tego, ze spędził te lata kłócąc się z całym światem, w tym swoimi muzykami, kobietami, menedżerami, ochroniarzami i psychiatrami.

Jak do tej pory słyszałem z różnych źródeł połowę piosenek. Klimatu grupowego grania nie miały za grosz. Niektóre utwory ocierają się o brzmienie starego GN'R - tak, jak to zwykle bywa w przypadku solowych płyt byłych członków różnych kapel. Połowa osób zachwycających się krązkiem pewnie nigdy nie siegałąby po niego, gdyby był firmowany przez samego Axla (tak, jak być powinno). A tak - kupiły i udowodniły, że stara sztuczka z pustym kolorowym pudełkiem wciąż działa. Nie dziwię się - gdybym był fanem, pewnie sam dałbym się złowić i napisałbym coś w rodzaju dwóch pierwszych od góry postów.

"tębr" głosu Axla zawsze był nieco irytujący, ale muzycznie płytka całkiem przyzwoita, choć rzeczywiście biorąc pod uwagę czasokres produkcji tejże można było się spodziewać czegoś kultowego, niestety jest tylko przyzwoita.

Nie jestem przekonana co do tej płyty, tzn nie jest zła, ale mimo wszystko nie podoba mi się na tyle, żeby słuchać jej ciągle. Można powiedzieć, że wolałam stare Guns n' Roses.

Z jednej strony to muszę przyznać racje Michałowi. Płyta tylko z wokalem Axl'a.
Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś innego. Być może nie potrzebnie. 14 lat to kupa czasu...