Sonny Boy Williamson - Życie i twórczość

[blues64]

[sonnyboy]

[bohdan]

[Bozena K.]

[sonnyboy]

[sonnyboy]

5 grudnia 2012 roku minęła 100 rocznica urodzin Sonny’ego Boya Williamsona.

Prawdziwa data urodzenia Sonny'ego Boya Willimasona została odkryta dopiero kilkadziesiąt lat po jego śmierci. Znany muzykolog Dr David Evans na podstawie spisów ludności z lat 1900, 1910 1920 roku odkrył, że Alex Miller urodził się 5 grudnia 1912 roku.

Wszystkim zainteresowanym dla których zabrakło wydania pierwszego polecam rozszerzone oraz wzbogacone o unikalne zdjęcia wydanie II. Do zobaczenia na koncertach i festiwalach (Olsztyn, Suwałki, Rawa).
http://www.facebook.com/photo.php?fbid= ... =1&theater

[sonnyboy]

1. Okres przedwojenny

Alex ‘Rice’ Miller, bo tak naprawdę nazywał się Sonny Boy Williamson, urodził się na plantacji Sary Jones (lub Selwyn-Jones) w pobliżu miasteczka Glendora w okręgu Tallahatchie w stanie Mississippi. Przez lata trwały dyskusje na temat jego prawdziwego nazwiska i daty urodzenia. Te niejasności w dużej mierze spowodowane były przez samego Sonny’ego Boy’a. Podawanie się za starszego niż w rzeczywistości oraz nazywanie się Sonny Boy Williamson w czasie, gdy pod tym nazwiskiem nagrywał inny znany bluesman – John Lee ‘Sonny Boy’ Williamson, na pozór sprawiały wrażenie, że jest to tylko zabieg reklamowy, ale tak naprawdę chodziło o ukrycie faktu, że Alex Miller był więziennym zbiegiem i musiał ukrywać swoje prawdziwe nazwisko. Nie było to trudne na południu USA, gdzie bardzo wielu murzynów ukrywało się przed prawem i zmieniało swoje nazwiska a ‘Sonny’ było wówczas bardzo popularnym imieniem. Powyższe argumenty miały zapewne decydujący wpływ na ukrywanie przez późniejszego Sonny’ego Boy’a Williamsona swojego prawdziwego nazwiska oraz faktycznego wieku. 4 czerwca 1949 roku, na swoim ślubie po raz pierwszy podpisał się oficjalnie jako Sonny Boy Williamson (swój wiek określił na 45 lat). Ale już tydzień później, podczas aresztowania zaniżył swój wiek o kilka lat (1903). 22 września 1949 r. w podaniu o ubezpieczenie (Social Security number) podał datę urodzin - 5 grudzień 1908 oraz podpisał się nazwiskiem Willie Williams. 14 czerwca 1950 r. kontrakcie ze Stanem Lewisem podpisuje się jako ‘Sonny Boy Williamson’. Natomiast na jego kontrakcie z Trumpet Records z 7 grudnia 1950 r. widnieje data urodzenia - 5 grudnia 1899 oraz podpis Willie ‘Sonny Boy’ Williamson. Podczas wywiadu udzielonego Geogesowi Adinsowi w 1959 roku podał, że urodził się 5 grudnia 1901 roku a kilka lat później, gdy pojawił się w Europie, w jego paszporcie widniała data 7 kwietnia 1909. Nieco później Sonny Boy bezceremonialnie śpiewał w swoim bluesie „The Story Of Sonny Boy Williamson”, że urodził się w 1897 roku. Co ciekawe starszy wiek Williamsona potwierdzał nawet jego przyjaciel, David Honeyboy Edwards, (znany ze swojej wręcz fotograficznej pamięci. Opowiadał, że po raz pierwszy spotkał Sonny’ego Boy’a na plantacji Bledsoe w Shellmound, gdy miał 14 lat w 1929 roku. Wg. jego obliczeń Sonny Boy miał mieć wówczas 28 lat. W związku z powyższym magazyn Blues Unlimited w 1963 roku podał, że bardzo prawdopodobną datą urodzin Sonny’ego Boy’a jest rok 1901. Kłamstwa Sonny’ego Boy’a doprowadziły do tego, że nawet na jego nagrobku podana jest fałszywa data urodzenia - 11 marzec 1905. Dodać należy, że oglądając zdjęcia Williamsona bardzo trudno jest określić jego wiek – można to zrobić jedynie w przybliżeniu do kilkunastu lat. Łatwo się o tym przekonać osobiście oglądając serię dvd AMERICAN FOLK BLUES FESTIVAL, w którym Sonny Boy prezentuje starszego o kilkanaście lat Lonnie’go Johnsona – nie widać żadnej istotnej różnicy wieku między nimi.
Prawdziwa data urodzenia naszego bohatera została odkryta dopiero kilkadziesiąt lat po jego śmierci. Dr David Evans badał spisy ludności z lat 1900, 1910 i dopiero w trzecim tomie z 1920 roku odkrył, że Alex Miller urodził się 5 grudnia 1912 roku.
(...)

[rocken]

Właśnie kilka dni temu dotarła przesyłka z obiema pozycjami (Sonny Boy + Canned Heat). Czyta się świetnie. Polecam !

[sonnyboy]

[sonnyboy]

3. Trumpet Records
(...)
Podczas swojego pierwszego spotkania przedstawił się oraz podpisał kontrakt jako Willie ‘Sonny Boy’ Williamson. Oczywiście Lillian McMurry doskonale wiedziała, że on nie był tym samym Sonny’m Boy’em Williamsonem, który nagrał „Good Morning Little Schoolgirl” w 1937 roku i który zginął podczas bójki w Chicago. Nie stanowiło to dla niej żadnego problemu, ponieważ w tym czasie na południu USA, przezwisko ‘Sonny Boy’ było bardzo popularne wśród czarnej społeczności, a dodatkowo działało jak magnez (o czym już wcześniej przekonał się Max Moore). Co ciekawe, Lilian McMurry poznała prawdziwe nazwisko Sonny’ego Boy’a dopiero 15 lat po jego śmierci gdy konsultowała treść napisu na tablicy nagrobkowej z jego siostrą.
(...)

[sonnyboy]

Pozostało mi naprawdę tylko kilka egzemplarzy.

[sonnyboy]

[sonnyboy]

Wszystkie osoby, które nie otrzymują ode mnie odpowiedzi proszę o kontakt na 'priva'.

[sonnyboy]

[sonnyboy]

I coś dla fanów Sonny'ego Boya Williamsona.
https://www.facebook.com/pages/Sonny-Boy-Williamson-Życie-i-twórczość/658039737553457?ref=hl

[sonnyboy]

c.d. Rozdział 5
(...)
Przyjęte z wielkimi owacjami występy Sonny’ego Boy’a Williamsona w 1963 r. sprawiły, że zabrano go z III edycją AFBF do Europy. 27 września 1964 roku muzycy AFBF przybyli na lotnisko Rhein-Main we Frankfurtu. Wielkie zainteresowanie ich występami spowodowało, że otwierające trasę koncerty w Baden – Baden zaplanowano aż na cztery dni, od 28 września do 1 października 1964 roku. To tu właśnie w sali stylizowanej na honk-tonk bar powstał słynny film American Folk Blues Festival 1964 nagrany przez niemiecką telewizję Sudwestfunk. Film rozpoczynał się słynnym tematem Williamsona „Bye Bye Bird”, który był grany podczas jego wejścia do stylizowanego baru a kończył się występem Howlina Wolfa. Wielka szkoda, że kamerzysta pośpieszył się i podłączał kable od kamer, bo na bis obydwaj panowie zgotowali publiczności miłą niespodziankę grając razem. Niestety, wykonanie to pozostało tylko w pamięci naocznych widzów.
Pełny skład AFBF w 1964 roku tworzyli: Willie Dixon (b), Hubert Sumlin (g), Sunnyland Slim (p), Clifton James (d), Sugar Pie Desanto (voc), Mae Mercer (voc), Howlin Wolf (voc, g), Lightnin’ Hopkins (voc, g), Sleepy John Estes (g), HammieNixon (hca), John Henry Barbee i oczywiście Sonny Boy Williamson. Z dwoma muzykami: Estes’em i Hopkins’em podróżowali ich przyjaciele - Bob Koesner (Delmark Records) i Chris Strachwitz (Archoolie Records). Chris Strachwitz tak komentuje trasę AFBF ’64 - miałem przyjemność po raz pierwszy spotkać Sonny’ego Boya osobiście, gdy przyjechaliśmy na tournee w 1964 roku (…) gdy jechaliśmy do Monachium specjalnie dla nas przygotowanym autobusem z mikrofonem (…) Sonny Boy zauważył ten mikrofon, złapał go i całą drogę przez pół godziny grał i śpiewał swoje bluesy. Grał najsprośniejszą wersję „Dirty Dozens” jaką kiedykolwiek słyszałem w moim życiu (…) z pewnością powinienem nagrać to przedstawienie na kamerę, jednak to wszystko działo się za szybko. Nigdy wcześniej nie słyszałem czegoś takiego. On po prostu zrobił taki sam show, jaki robił od lat w radio .
W hotelu Sonny Boy zazwyczaj miał pokój ze swoim starym przyjacielem Sunnyland’em Slim’em, gdzie często przygotowywali dla siebie posiłki, m.in. gotowali kurczaka w czajniku do herbaty co nie raz stało się powodem śmiesznych i drastycznych sytuacji. Do tego wszystkiego Williamson był nałogowym łgarzem. Kłamał na każdym kroku, co prawda nieszkodliwie, ale często dochodziło do tego, że sam gubił się w swoich „niesamowitych opowieściach”. Sonny Boy po prostu doskonale bawił się racząc ludzi swoimi opowieściami i „nabijaniem ich w butelkę”. Niestety czasami jego kawały wychodziły na jaw. Jego dobrzy znajomi doskonale wiedzieli, że w większości są to jego żarty, zresztą sami częstokroć robili podobnie. Willie Dixon, w swojej autobiografii „I’m The Blues”, wspominał – Sonny Boy był świetnym facetem (…) nie kłamał jak wielu innych. Większość ludzi mówiąc o sobie wyolbrzymia cokolwiek, ale jeżeli Sonny Boy powiedział tobie, że było tak i tak, to tak było. Nie znam opinii innych ludzi, ale jeżeli on powiedział mi cokolwiek to mogłem na tym polegać.

[sonnyboy]

trochę muzyki bo bez niej to wszystko jest bez uroku.
http://www.youtube.com/watch?v=4qlLmXDzlW8
Sonny Boy Williamson. Życie i twórczość Na początku grudnia Sonny Boy Williamson poleciał do Szwecji, gdzie na zlecenie szwedzkiej wytwórni Gazell Film Productions zaproszono go do udziału w realizacji krótkiego, kilkunastominutowego filmu „Sonny Boy Williamson”. W roli zespołu akompaniującego wystąpili: Lennart Nylen (gitara akustyczna) i Sture Nordin (kontrabas). Całość przygotowań i sama videosesja miała miejsce 9 grudnia 1964 roku w Sztokholmie. Dzień wcześniej muzycy zagrali........


http://www.youtube.com/watch?v=efF_uOjqNE0
..... dostosować się do niekonwencjonalnego stylu gry Williamsona. Wybór padł na muzyków jazz – bluesowego zespołu Brian Auger Trinity, z którymi Sonny Boy wcześniej kilkakrotnie koncertował. Do w/w składu dołączyli dodatkowo: wówczas najlepszy gitarzysta studyjny Jimmy Page (późniejsza legenda Led Zeppelin) oraz dwaj saksofoniści: Joe Harriot i Alan Skidmore. Sesja odbyła się w IBC Studios, 28 stycznia 1965 roku, w dzień wylotu Williamsona do Chicago. Opis we wkładce do płyty podaje, że nagrania rozpoczęły się o 10 rano i trwały niecałe dwie i pół godziny. Wszystkie nagrania zostały zrobione za pierwszym podejściem bez żadnych nakładek....

http://www.youtube.com/watch?v=f6GFIafGWo8
Davy Graham and Sonny Boy Williamson "Your Daddy's Coming Home"
21 grudnia wystąpił w dopiero co powstałym, skupiającym się na muzyce folkowo bluesowej, młodzieżowym programie Hullabaloo. Zapowiedziany przez Rory’ego McEwen’a, przy akompaniamencie Ian Campbell Folk Group, Sonny Boy zaprezentował swój wielki przebój „Don’t Start Me To Talkin’” i mniej znany „Coming Home To You Baby”.


http://www.youtube.com/watch?v=4bY0vcg2F-
Sonny Boy Williamson. Życie i twórczość Ze względów organizacyjnych muzyków AFBF podzielono na dwie grupy. W ten sposób można było dotrzeć do większej ilości słuchaczy a jednocześnie uniknięto problemu z pomieszczeniem wszystkich muzyków na scenie. Sonny Boy wraz z Trio Memphisa Slima wyjechali do Kopenhagi, gdzie na zaproszenie Karla Emila Knudsen’a, szefa duńskiej wytwórni Storyville mieli omówioną sesję nagraniową. Pozostali muzycy: Big Joe Williams oraz Lonnie Johnson z Otis’em Spann’em nagrywali 16 października.
1 listopada 1963 roku Sonny Boy Williamson wraz z Memphisem Slimem, Matt’em
Murphy’m i Billiem Stepney’em nagrali jedne z najwspanialszych swoich bluesów. Nagrania z tej sesji ukazały się na płytach analogowych i CD pod wieloma tytułami. Te podstawowe to: KEEP IT TO OURSELVES, THE BLUES OF SONNY BOY WILLIAMSON, BLUESMASTERS VOL.12, A PORTRAIT OF BLUESMAN, A FESTIVAL OF BLUES. Sonny Boy brał udział w nagraniu 25 bluesów, w tym 4 solo oraz 4 z charakterystycznym wokalem Memphisa Slima. Wśród utworów jest wiele prawdziwych perełek.

No dobra miłej zabawy. Więcej na
https://www.facebook.com/pages/Sonny-Bo ... 9737553457
Kilka książek o Sonny'm Boyu jeszcze czeka na swoich właścicieli.
C.d. po wakacjach

[sonnyboy]

6. Tragiczny powrót

Pod koniec swojego życia Sonny Boy Williamson był nałogowym alkoholikiem. Pił po kilka butelek whiskey dziennie. (Znane są nawet jego ulubione gatunki: Old Grand Dad Whiskey, Johnny Walker’a i Ancient Age). Pobyt w Europie, gdzie wszyscy chcieli napić się ze słynnym bluesmanem był dla niego momentem krytycznym. W ostatnich trzech latach swego życia pił tak dużo, że nie był w stanie nic zjeść jeżeli wcześniej nie wypił drinka. W niektórych scenach filmowych można zauważyć jego nie najlepszą dyspozycję. Idąc śladem takich bluesmanów jak Memphis Slim czy Champion Jack Dupree, zastanawiał się nad zamieszkaniem na stałe w Europie. Sonny Boy chciał ubiegać się o podwójne obywatelstwo, niestety jego wiza traciła ważność i musiał wracać do Stanów, aby ją przedłużyć. Całkiem możliwe, że przyczyna jego powrotu była całkiem inna. Podczas swojego ostatniego wyjazdu z Anglii w kwietniu 1965 roku wiedział doskonale, że jego zdrowie jest w tragicznym stanie. Swojemu przyjacielowi, Sonny’emu ‘Sunshine’ Payne’owi powiedział, że wraca do Heleny, aby umrzeć. Chociaż Payne przekonywał go, że nie jest tak źle, Williamson zdawał sobie doskonale sprawę, że jest już jedną nogą na tamtym świecie. Na pytanie skąd wie, odpowiedział – jesteśmy jak słonie, czujemy to. Po powrocie do Stanów, Sonny Boy Williamson swoje ostatnie tygodnie życia spędził w towarzystwie przyjaciół w okolicach Delty. Odwiedzał swoje „stare śmieci”, łowił ryby w Mississippi i grał bluesa z przyjaciółmi. Życie Sonny’ego Boy’a Williamsona zatoczyło wielkie koło.

[sonnyboy]

[sonnyboy]

[sonnyboy]

Mimo, że sam Sonny Boy już nie żyje od prawie 50 lat jego biografia jest wciąż intrygująca i tajemnicza. Oto jakiego maila dostałem od innego wielkiego fana tego bluesmana.
William E Donoghue
According to my latest research the most probable birthdate for Sonny Boy Williamson is April 7, 1913. That is the only date consistent with the 1920, 1930 and 1940 census records (as well as no entry in 1910 or 1900 censuses).

[sonnyboy]

Czy ktoś ma dvd Eric Clapton - The 1960s Review (2010)?
Mam pytanie dotyczące bonusu?
SPECIAL FEATURES:
1. Sonny Boy Williamson And The Yardbirds(5:48)
Czy to jest autentyczny clip wideo z Yardbirdsów z Sonnym Boyem?

[sonnyboy]

https://www.youtube.com/watch?v=qxH4o0AwtCg

[bescik]

moze ktos podpowie gdzie moge kupic ksiazki p.zapalowskiego -s.b.williamson,canned heat,woodstck 69

[bescik]

moze ktos podpowie gdzie moge kupic ksiazki p.zapalowskiego -s.b.williamson,canned heat,woodstck 69 moj tel.530154355 bescik.