Voo Voo - płyta i trasa!

[MAQ]

Zapraszam!

http://wmigthroughthegig.wordpress.com/ ... e-w-kinie/

Czy ktoś słyszał już może nową płytę, lub wybiera się na jakiś koncert?

[rocken]

Czy ktoś słyszał już może nową płytę, lub wybiera się na jakiś koncert?

Mam i słyszałem. Poprzednia bardziej mi się podobała.

[MAQ]

No proszę!
Już 2 raz spotykam się z tą opiniæ.
U mnie oczywiście na odwròt .

[MAQ]

Zaczynamy!

VOO VOO Dobry Wieczór 2014

Wszcząć pisanie, jak zawsze, trudno, bo wątków sporo ale zakładam sukces tej akcji!

Przede wszystkim – ZAKOCHAŁEM się w tej płycie!

Podobna sytuacja nie miała miejsca od dobrych kilku lat. Skatowałem całość kilkanaście razy, prawie na jednym wdechu i dziś nie mam grama wątpliwości, że jest to w mych uszach przepiękny przykład płyty niemal IDEALNEJ.

Powodów, dla których stawiam tak radykalne tezy jest myślę niemało – i co mnie samego zachwyca i dziwi zarazem – nie mają one wyłącznie muzycznego rodowodu!

Może od tych przybranych atutów zacznę – za tak fachowo wykonaną, marketingową robotę chylę czoła i kłaniam się w pas organizatorom całego przedsięwzięcia.

Na wiele dni przed premierą wiedziałem, że wydawnictwo się pojawi, zanim album wpadł mi w ręce zdążyłem być na dwóch koncertach, a gdy zdjąłem folię moja euforia nie słabła.

Rewelacyjnie wydana rzecz. Gruby pachnący papier, mocna i twarda obwoluta, w środku wszystkie teksty, niebanalne zdjęcia i wkładka z rozpisaną trasą koncertową - ktoś się tym zajął na właściwym poziomie, co stanowi obecnie ewenement na skalę światową.

Pierwszy z brzegu kontrprzykład – mam właśnie przed sobą reedycję Led Zeppelin I – nie wiem jak takie coś chwycić, żeby nie skrzywdzić, w środku nic ciekawego, w roli bonusa odklejka pełna pęcherzyków, po której usunięciu pozbyłem się zarazem spisu utworów…

A tu? Chwytam, czytam, wywracam i wącham namiętnie!

Przechodząc zaś do płyty sensu stricto – CO ZA BRZMIENIE!

Bardzo charakterystyczne, wręcz waleczne i łączące w sobie cechy, które zawsze uznawałem za przynajmniej częściowo się wykluczające. Otóż udało się dokonać niemożliwego! Przy pełnym wykorzystaniu możliwości studia atakuje Voo Voo z krwi i kości!

Niezakłamane oblicze tego zespołu jest więc z nami cały czas i sprawia, że częstokroć macham głową, rękami i głośno tupię nogą. Jeszcze może na moment wrócę do brzmienia – wszystko mnie w nim urzeka.

Selektywność i barwy poszczególnych instrumentów, słyszalny klarownie, ale niezbyt nachalnie głos, bajeczne potraktowanie perkusji, gdzie główny rytm trzyma pewnie całość, a znaczna część talerzy i przeróżnych przeszkadzajek rozpościera bezkresną przestrzeń, aż po horyzont wyobrażeń, a gitara w lewym kanale batalistycznie przełamuje najtwardsze, betonowe fortyfikacje przeciwnika!

Zresztą nic dziwnego – ten zespół już zawsze będzie mi się kojarzył z czterema wojami, którzy wychodząc na scenę pokazują, że z nimi naprawdę nie ma żartów. Słychać to zarówno w koncertowej jak i studyjnej, teraźniejszej odsłonie Voo Voo.

Bijące często z wywiadów niezachwiane poczucie własnej wartości tego składu, jest dla mnie w pełni uzasadnione, a połączenie takiego nastawienia z profesjonalizmem na każdym froncie wprawia mnie w zachwyt!

Jeśli zaś chodzi o muzyczny aspekt całej wyprawy – osią tej misternej konstrukcji są dla mnie trzy kompozycje i każda z nich w pewnej chwili elektryzuje tak, że tracę nad sobą kontrolę.

W pierwszej, po nastrojowym początku, uderza z całą siłą TAKA PARTIA GITARY, że zawsze brakuje mi na końcu oklasków. Powiem więcej! Gdyby ktoś mnie w tej chwili poprosił o zaprezentowanie najlepszej solówki gitarowej wszech czasów, bez sekundy namysłu wskazałbym właśnie tę.

Konsekwentnie budowane napięcie, powolne podsycanie emocji, miarowe nabieranie rozpędu, by w momencie ostatecznej kulminacji bezkompromisowo rozszarpać zmysły i do ostatniej sekundy utrzymać je w silnym, hipnotycznym amoku. Nie do wiary.

Punkt G numer 2 to dziki i niemal opętańczy skowyt saksofonu, który w narkotycznych oparach zaczyna się materializować, a ostatni fragment to zaledwie 20 sekundowa riffowa salwa, podszyta niską, brudną partią saksofonu, pokazująca, że słowo „czad” wcale nie zostało ostatecznie zdefiniowane.

A to nie koniec! Dookoła sporo dorzecznych tekstów, cała paleta nastrojów osadzonych w różnych porach roku, tylko pokój przydałoby się przemalować…

Płyta, nie tylko tego, roku.

[MAQ]

Pamiątki z trasy



A relacja z Gniezna niebawem .

[MAQ]

Zapraszam!

https://wmigthroughthegig.wordpress.com ... wieczorem/

[MAQ]

Voo Voo dalej zabija!

https://wmigthroughthegig.wordpress.com ... i-szaleje/

[MAQ]

Zapraszam bardzo!

Dziś Wagiel i Synowie

http://wmigthegig.com/2016/01/27/waz-poluje-na-ryby/

[rocken]

Była płyta, trasa, a w grudniu ukazała się książka. Wagla zawsze warto posłuchać/poczytać.


Kliknij obrazek, aby powiększyć